The Ballad of the Superstar Surgeon Paolo Macchiarini - Henrik Widegren

Ladies and gentlemen

Please, let me sing

Let me tell a story

So hideous and grim

It is just as crooked

As a tortellini

It is about the surgeon

Paolo Macchiarini

T’was in Stockholm, Sweden

Two thousand ten

A surgeon was recruited

By enterprising men

They celebrated with

Champagne and Martini:

«Hooray we got the superstar

Paolo Macchiarini!»

He wanted to facilitate

The patients' respiration

With advanced medical

Regeneration

He thought outside the box

And anything goes

So he planted stem cells

On a garden hose

But some people were

Somewhat sceptical

What if the new trachea

Did not stick at all?

But no one likes

A naysaying genie

So they cheered and bowed

To Paolo Macchiarini

The next year in Stockholm

Opening night

The OR was packed

Everybody wanted a bite

But Paolo loved animals

Protocol, be cursed!

So he tried the operation

On humans first

In fancy papers he

Described his victory

And soon he operated

Patient two and three

But he forgot to mention

Something very odd

How the first patient was

Coughing up blood

Next in line was Julia

Not sickly at all

He told her that the risk

Was very, very small

She had a family and her hair

Was blond like linguine

She trusted the surgeon

Paolo Macchiarini

So Paolo kept busy

And patients in line

But the plastic airways

Weren’t doing fine

The tracheas are perfect

Reported Macchiarini

But the tracheas looked like

Rotting zucchini

One day four doctors

Finally awakened

And shouted out:

«The emperor is naked»

But the board said:

«How have you acquired

These medical records

We could have you fired»

But soon everybody

In this world could see

Plastic doesn’t work

But there was no plan B

Slowly the patients

Lost their breath

Their new, fantastic airways

Caused a slow death

At last Macchiarini

Together with the board

And the president

Were fired.

Thank the Lord

But they’ve got new jobs

Are safe and sound

While half a dozen patients

Lay in the ground

So why do I sing this?

Why do I bore ye?

Because we must never

Forget this story

A mixture of Bergman and Fellini

The ballad of the surgeon

Paolo Macchiarini

The superstar surgeon

Paolo Macchiarini

Dames en heren

Alsjeblieft, laat me zingen

Laat me een verhaal vertellen

Zo afschuwelijk en grimmig

Het is net zo krom

Als tortellini

Het gaat om de chirurg

Paolo Macchiarini

T'was in Stockholm, Zweden

Tweeduizend tien

Er is een chirurg aangeworven

Door ondernemende mannen

Ze vierden het met

Champagne en Martini:

«Hoera, we hebben de superster

Paolo Macchiarini!»

Hij wilde faciliteren

De ademhaling van de patiënt

Met geavanceerde medische

regeneratie

Hij dacht buiten de kaders

En alles mag

Dus plantte hij stamcellen

Op een tuinslang

Maar sommige mensen waren

Enigszins sceptisch

Wat als de nieuwe luchtpijp?

Is het helemaal niet blijven plakken?

Maar niemand houdt van

Een nee-zeggende geest

Dus ze juichten en bogen

Aan Paolo Macchiarini

Het volgende jaar in Stockholm

Openingsnacht

De OK was ingepakt

Iedereen wilde een hapje

Maar Paolo hield van dieren

Protocol, wees vervloekt!

Dus probeerde hij de operatie

Op mensen eerst

In mooie kranten heeft hij

Beschreef zijn overwinning

En al snel opereerde hij

Patiënt twee en drie

Maar hij vergat te vermelden

Iets heel vreemds

Hoe de eerste patiënt was?

Bloed ophoesten

De volgende in de rij was Julia

Helemaal niet ziekelijk

Hij vertelde haar dat het risico:

Was heel, heel klein

Ze had een gezin en haar haar

Was blond als linguine

Ze vertrouwde de chirurg

Paolo Macchiarini

Dus Paolo bleef bezig

En patiënten in de rij

Maar de plastic luchtwegen

Het ging niet goed

De luchtpijpen zijn perfect

Gerapporteerde Macchiarini

Maar de luchtpijpen zagen eruit als...

rottende courgette

Op een dag vier dokters

Eindelijk wakker

En riep:

"De keizer is naakt"

Maar het bestuur zei:

«Hoe heb je verworven

Deze medische dossiers

We kunnen je laten ontslaan»

Maar binnenkort allemaal

In deze wereld zou kunnen zien

Kunststof werkt niet

Maar er was geen plan B

Langzaam de patiënten

Verloren hun adem

Hun nieuwe, fantastische luchtwegen

Veroorzaakte een langzame dood

Eindelijk Macchiarini

Samen met het bestuur

En de president

Werden ontslagen.

Bedank de heer

Maar ze hebben nieuwe banen

Zijn veilig en wel

Terwijl een half dozijn patiënten

In de grond liggen

Dus waarom zing ik dit?

Waarom verveel ik je?

Omdat we nooit mogen

Vergeet dit verhaal

Een mix van Bergman en Fellini

De ballade van de chirurg

Paolo Macchiarini

De superster chirurg

Paolo Macchiarini