Ветер бродяга - Стас Михайлов

Листва пожелтела, на землю упала.

Красками грусти, трава заиграла.

Смотрю сквозь дождинки, в зеркальные лужи

Осенней прохладой, весь город простужен.

Припев:

А ветер бродяга, в дом постучался

Двери раскрыл я, ты другом назвался.

Ветер ты видел, дальние дали,

А что с моим сердцем, ты скажешь едва ли.

Мне грустно, что снова, один засыпаю

С надеждой на встречу я дни провожаю.

Холодной осенней, порою ненастной

Я встречу тот ветер и ту что прекрасна.

Припев:

А ветер бродяга, в дом постучался

Двери раскрыл я, ты другом назвался.

Ветер ты видел, дальние дали,

А что с моим сердцем, ты скажешь едва ли.

А ветер бродяга, в дом постучался

Двери раскрыл я, ты другом назвался.

Ветер ты видел, дальние дали,

А что с моим сердцем ты скажешь едва ли.

А что с моим сердцем,

А что с моим сердцем,

А что с моим сердцем, ты скажешь едва ли…

De bladeren werden geel en vielen op de grond.

De kleuren van verdriet, het gras speelde.

Ik kijk door de regen, in de spiegelplassen

Herfst koelte, de hele stad is verkouden.

Refrein:

En de wind is een zwerver, klopte op het huis

Ik opende de deuren, je noemde jezelf een vriend.

Je zag de wind, verre afstanden,

En hoe zit het met mijn hart, kun je moeilijk zeggen.

Ik vind het jammer dat ik weer alleen in slaap val

Met de hoop elkaar te ontmoeten, breng ik mijn dagen door.

Koude herfst, soms regenachtig

Ik zal die wind ontmoeten en dat wat mooi is.

Refrein:

En de wind is een zwerver, klopte op het huis

Ik opende de deuren, je noemde jezelf een vriend.

Je zag de wind, verre afstanden,

En hoe zit het met mijn hart, kun je moeilijk zeggen.

En de wind is een zwerver, klopte op het huis

Ik opende de deuren, je noemde jezelf een vriend.

Je zag de wind, verre afstanden,

En wat met mijn hart kun je moeilijk zeggen.

Hoe zit het met mijn hart?

Hoe zit het met mijn hart?

En hoe zit het met mijn hart, je kunt nauwelijks zeggen ...