Szkoda Mi Czasu - Zoe

Ref:

Szkoda mi czasu na nerwy i łzy

Na smutek i gniew, szkoda mi dni

Nie chcę pamiętać tych kłótni i win

O tym co złe, zapomnieć chcę dziś

Wczoraj było wczoraj, chyba już pora się obudzić

Jak można nienawidzieć ludzi, gniew w sobie dusić?

Na przepraszam głusi i ślepi na zmiany

Trzymamy się ramy, którą zbudował czarny piar

W czynach widać monochormię

Subiektywna wina spływa potokiem wspomnień

Linia życia się kurczy, ludzi dusi nienawiść

Stare rany bolą lecz nie mogą nas zabić

Oni, wyalienowali się słowami gdzieś gdzie

Relacje mają status «Pierdol się»

Te animozje są motorem dając siłę

I wzorem projektu na perpetuum mobile

Wilczy bilet co chwilę świeci w dłoni

Monitorując nasz prywatny bieg historii

To nasz motyw przewodni;

głodni rozczarowań

Nienawidzimy ludzi aby móc ich pokochać, ale.

Ref:

Świat zatruwa nam uczucia, po ludziach widać gniew

Skłóca nas sekunda, jednoczy tylko śmieć

Każdy ma ten sen gdy sumienie się odzywa

I wpływa na dzień rzucając cień na przyjaźń

Chyba każdy z nas choć raz grał skurwiela

Wypluwając jad, czuł jak rośnie adrena

Ta kręta ścieżka od dziecka rządzi światem

Wybiela nas a reszta to homo sacer, zatem

Idę po zgliszczach, po mostach spalonych

By pisać na murach «Czcijmy antagonizm»

My, żądni krwi jak ustasze mamy nasze ale

Dzień za dniem nakręcamy tę spirale

Nawet nie pamiętamy skąd żale bo geneza

Nie obchodzi nas wcale gdy psy chcemy wieszać

Żale już tak stare jak węgiel a żyją

I po co?

Życie ucieka nam za szybą

Ref:

Referentie:

Ik verspil mijn tijd niet aan zenuwen en tranen

Voor verdriet en woede, ik heb medelijden met de dagen

Ik wil me deze ruzies en schuldgevoelens niet herinneren

Ik wil vergeten wat er slecht is vandaag

Gisteren was gisteren, ik denk dat het tijd is om wakker te worden

Hoe kun je mensen haten, je woede onderdrukken?

Het spijt me doof en blind voor veranderingen

We houden vast aan het frame dat is gebouwd door de zwarte Piar

Er is monochormia in de daden

Subjectieve schuld stroomt door de stroom van herinneringen

De levenslijn krimpt, mensen worden verstikt door haat

Oude wonden doen pijn, maar ze kunnen ons niet doden

Ze vervreemdden zich ergens met woorden

De rapporten hebben de status "Fuck you"

Deze vijandigheden zijn de drijvende kracht achter kracht

En het model van het project op een perpetuum mobile

Het wolventicket gloeit af en toe in je hand

Door onze privégeschiedenis te volgen

Dit is ons leidmotief;

hongerig naar teleurstellingen

We haten mensen om van ze te kunnen houden, maar.

Referentie:

De wereld vergiftigt onze gevoelens, mensen tonen woede

De tweede stoort ons, alleen afval verenigt ons

Iedereen heeft deze droom wanneer zijn geweten spreekt

En het beïnvloedt de dag en werpt een schaduw op vriendschap

Ik denk dat we allemaal wel eens een klootzak hebben gespeeld

Hij spuugde het gif uit en voelde de adreren groeien

Dit kronkelende pad regeert de wereld van kinds af aan

Het maakt ons witter en de rest is daarom homo sacer

Ik loop over de ruïnes, over verbrande bruggen

Om op de muren te schrijven "Aanbid antagonisme"

Wij, dorstig naar bloed zoals monden, hebben onze ale

Dag na dag winden we deze spiraal op

We weten niet eens meer waar de spijt vandaan kwam, omdat het ontstaan

Het maakt ons niet uit wanneer we de honden willen ophangen

Spijt zo oud als steenkool en ze leven nog

Waarvoor?

Het leven loopt uit ons achter het glas

Referentie: