O Cavaleiro E Os Moinhos - Zimbo Trio

Acreditar

Na existência dourada do sol

Mesmo que em plena boca

Nos bata o açoite contínuo da noite

Arrebentar

A corrente que envolve o amanhã

Despertar as espadas

Varrer as esfinges das encruzilhadas

Todo esse tempo

Foi igual a dormir num navio:

Sem fazer movimento

Mas tecendo o fio da água e do vento

Eu, baderneiro

Me tornei cavaleiro

Malandramente

Pelos caminhos

Meu companheiro

Tá armado até os dentes:

Já não há mais moinhos

Como os de antigamente

Geloven

In het gouden bestaan ​​van de zon

Zelfs als het in de mond zit

Versla ons de continue zweep van de nacht

Schiet op

De stroom die morgen omringt

Ontwaak de zwaarden

Veeg de sfinxen van het kruispunt

Al die tijd

Het was alsof ik op een schip sliep:

zonder een zet te doen

Maar het weven van de water- en winddraad

ik, onruststoker

Ik werd een ridder

sluw

langs de paden

Mijn maat

Hij is tot de tanden bewapend:

Er zijn geen molens meer

Zoals die van oude