Планка развития - Жёлтая Ветка

Я только что от туда, с темной стороны солнца

Я видел чудо, а он надо мной еще смеется

Гондон, да много ли ты знаешь?

Вон какие крылья, так что ты не летаешь?

Отрастил для понта?

И на хуй нужно?

Ты же все равно сидишь, в уютной теплой луже

Построил замок из своих же испражнений

Сам в нем и живешь в дали от страхов и сомнений

Смотришь из окна на все людские страсти

Оставаясь в стороне, думая что это счастье,

Но куда твой корабль плывет?

Назад или вперед?

В облаках парит?

Или на месте стоит?

Ты сам не знаешь и не особо-то страдаешь

Ты ничего не хочешь, ни о чем не мечтаешь

Ни во что не веришь и верить не желаешь

Ты счастлив?

По крайней мере ты так считаешь,

А где оно, то счастье?

ТЫ пальцем покажи

Хоть куда-нибудь, где нет ненависти и лжи

Кругом одна грязь, частью которой ты являешься

И выпутаться из нее ты даже не пытаешься

Слоняешься по свету в ящике без окон

Свето-звуко-страхонепроницаемый кокон

Память о прошлом — черно-белые фантики

День веселья, год похмелья, ни какой романтики

Боишься умереть, не зная для чего живешь

Бесцельно-безыдейное существование влечешь

Живешь в этом мире без прописки, регистрации

Спроси, есть ли выход из этой ситуации

Наркотики?

Нет, они точно не помогут

Они лишь глубже в океан дерьма загнать могут

Там ты точно потонешь, не отличив врага от друга

Бросившего якорь вместо спасательного круга

Планка твоего развития застыла резко на шестнадцати

Ты девять из десяти, то есть полное убожество

Ничтожество, на что твои мысли похожи стали

После того как себя продали

Ты естественна в обществе, где тебя соткали

С новой силой живешь и делаешь себя невинной

Продаешь себя такой, любой ценой

Лишь бы больше дали и увезли бы в дали

Чтобы все видали, что у крали есть деньги

Которые украли и праздно ей отдали

Тебе играют на рояле, там где честь теряли

Хорошо, подали виски, даже место указали,

Но тебя купили, пальцем поманили

Отпустили по сходке, после стопки опустили,

А в это время, простой ум строит

Свой карточный дом

Последний считает себя первым

Застрявшим в горле комом

Не видит солнце отброшенной собою тени

Холод смерти рядом с созданием любви

Оборви жизни нить растянутую бедностью

Планкой развития подхлестни потребности

Стара, и все же не стареет истина

Везде как при ходьбе, ответ один

Я верен скромной правде

Теперь два слова только о моей судьбе

Сын творчества я и мотовства поэт

Послушав тишину, скажи мгновению — прощай!

Жизнь без затрат уходит в даль

Дай мне брать брат, способ без затрат

Думать так, чтобы ничего не потерять

Так надо знать свое дыхание, выше лезу

Покуда горячо, кую железо

Ik kom daar net vandaan, van de donkere kant van de zon

Ik zag een wonder, en hij lacht me nog steeds uit

Gondon, hoeveel weet jij?

Wauw, welke vleugels, zodat je niet vliegt?

Heb je het gekweekt om mee te pronken?

En wat heb je in godsnaam nodig?

Je zit nog steeds in een gezellige warme plas

Bouwde een kasteel uit zijn eigen uitwerpselen

Je leeft er zelf in, weg van angsten en twijfels

Je kijkt uit het raam naar alle menselijke passies

Aan de zijlijn blijven staan, denkend dat dit geluk is,

Maar waar vaart uw schip?

Terug of vooruit?

Vliegt in de wolken?

Of staat het stil?

Je kent jezelf niet en lijdt niet veel

Je wilt niets, je droomt nergens van

Je gelooft nergens in en je wilt niet geloven

Ben je blij?

Dat denk je tenminste

En waar is het, dat geluk?

Je laat je vinger zien

Ergens waar geen haat en leugens zijn

Er is alleen maar vuil in de buurt, waar jij deel van uitmaakt

En je probeert er niet eens uit te komen

De wereld ronddwalen in een raamloze doos

Licht-geluid-angstbestendige cocon

Herinnering aan het verleden - zwart-witte wikkels

Leuke dag, katerjaar, geen romantiek

Ben je bang om te sterven, niet wetend waar je voor leeft?

Een doelloos en principieel bestaan ​​dat je aantrekt

Je leeft in deze wereld zonder verblijfsvergunning, registratie

Vraag of er een uitweg is uit deze situatie

Drugs?

Nee, ze zullen zeker niet helpen.

Ze kunnen alleen maar dieper de oceaan van stront in rijden

Daar zul je zeker verdrinken, zonder een vijand van een vriend te onderscheiden

Verankerd in plaats van een reddingslijn

De lat van je ontwikkeling is scherp bevroren op zestien

Je bent negen van de tien, dat wil zeggen, complete ellende

Het niets dat je gedachten zijn geworden

Nadat je jezelf hebt verkocht

Je bent natuurlijk in de samenleving waarin je bent geweven

Je leeft met nieuwe kracht en maakt jezelf onschuldig

Jezelf zo verkopen, tegen elke prijs

Als ze maar meer zouden geven en weg zouden nemen

Zodat iedereen kan zien dat ze geld hebben gestolen

Die werden gestolen en nutteloos aan haar werden gegeven

Ze spelen piano voor je, waar ze hun eer verloren

Nou, whisky werd geserveerd, ze wezen zelfs de plaats aan,

Maar ze kochten je, wenkte met een vinger

Vrijgelaten bij de bijeenkomst, nadat de stapel was neergelaten,

En op dit moment bouwt een eenvoudige geest op

Je eigen kaartenhuis

De laatste denkt dat hij de eerste is

Een brok in de keel

De zon ziet de schaduw die hij werpt niet

De kilte van de dood naast de schepping van liefde

Breek de draad van het leven gespannen door armoede

Stimuleer ontwikkelingsbehoeften

Oud, en toch wordt de waarheid niet oud

Overal, zoals bij het lopen, is het antwoord één

Ik ben trouw aan de nederige waarheid

Nu twee woorden alleen over mijn lot

Ik ben de zoon van creativiteit en de verlorenheid van de dichter

Na het luisteren naar de stilte, zeg maar dag tegen het moment!

Leven zonder kosten gaat in de verte

Laat me broer meenemen, zonder kosten

Denk zo om niets te verliezen

Dus je moet je adem kennen, ik klim hoger

Terwijl het heet is, sla ik ijzer