Опять дорога - Жёлтая Ветка

Дорога от и до в тридцать три буквы алфавита

Семь нот, чтобы душа пела и еще Господу молитва

Под глазами мешки, а рожа, как всегда, небрита

В мире, где лучший кусок получает самый прыткий

В попытке пробиться, при этом не потеряв улыбки

Не совершив ошибки, ай, блять, что?

Нихуя себе

Ай, блять

Что-то умный шибко

Просто шанс выбраться из дерьма не толще нитки

Забиваю, взрываю, полетели, да только сломаны крылья

Нибм забыли в том подъезде, где последний раз курили

Другим глаза открыть хотели, только свои открыть забыли

Вьюги, метели, солнце, стало теплее

Играю на нервах.

Умирать нельзя, ведь завтра понедельник

По неделям делится время зелено-синего цвета

Скоро куплю билеты, очередь на середине где-то

Путевку в один конец туда, где чуть больше света

Последняя строчка с приветом и все моя песенка спета

Днем меня рубит, ночью херачит

Вчера я кубик рубика

Завтра мальчик-с-пальчик

Мобильник молчит, зато звучит холодильник

Он пустой, квадратный смотрит прямо на меня

Посмотри мне в лицо, крути колесо фортуны

Натяни струны, не забудь дунуть, если трудно

Будни, выходные, отходные, будни, пятница

От осени не спрятаться.

Дорога все дальше тянется

От закура до запоя депро-паранойя

То в говно, то в дерьмо

Этот вообще не в курсе, что со мною

То просто в стельку, одна мысль за две недели

И та мельком, еле-еле

Перебираю клешнями, идите к лешему

Я и сам здешний, родился в год смерти Брежнего

От прежнего меня останется лишь оболочка

Под наволочкой проебу все остальное ночью

Еще четыре строчки и можно ставить точку

Готовьте ленточки, веночки, я пойду на пенсию,

А ты слушай песню и заучивай аккорды

Чаще брейся и дорогу переходи на желтый

Днем меня рубит, ночью херачит

Вчера я кубик рубика

Завтра мальчик-с-пальчик,

Мобильник молчит, зато звучит холодильник

Он пустой, квадратный смотрит прямо на меня

В каждой нашей песне есть место успеху

Нам не к спеху, нужно идти своей тропой, но не с толпой

Обретать и терять в один ряд

В количестве совершать обряд

И надежды забыть просто, но со вкусом,

Дорога номер два, куплет от Опуса и с голосом

Непохожего на все, что было

Слепые молятся, как?

У которых счастье

Обошел стороной наш путь земной, наш путь земной.

Каждому знакомо жить в ненависти, но что ощутимо

Если чувства управляют миром.

По осени сжигая листья, не оставляя шанса

выбраться из этой затяжной депрессии

Закрывая лица чистым

Не позволяя серости совершать бесчинства,

А группы власти в это время

Проводят над всеми нами опыты

Шепотом… только шепотом

De weg van en naar in drieëndertig letters van het alfabet

Zeven noten voor de ziel om te zingen en nog een gebed tot de Heer

Er zijn wallen onder de ogen en de mok is, zoals altijd, ongeschoren

In een wereld waar het beste stuk het snelst komt

In een poging om door te breken zonder een glimlach te verliezen

Zonder een fout te maken, oh fuck wat?

Neuk jezelf

Ay, fuck

Iets slims, heel veel

Gewoon een kans om uit de shit te komen, niet dikker dan een draad

Ik scoor, ik blaas op, ik vloog, maar alleen de vleugels zijn gebroken

Nibm was vergeten bij de ingang waar ze het laatst gerookt hebben

Ze wilden hun ogen openen voor anderen, maar ze vergaten hun eigen ogen te openen

Blizzards, sneeuwstormen, de zon, het werd warmer

Ik speel met zenuwen.

Je kunt niet doodgaan, want morgen is het maandag

Tijd is verdeeld in weken in groen-blauwe kleur

Ik ga snel kaartjes kopen, de wachtrij staat ergens in het midden

Een enkele reis naar waar wat meer licht is

De laatste regel met hallo en al mijn lied is gezongen

Snijdt me overdag neer, hackt me 's nachts

Gisteren ben ik een rubiks kubus

Morgen is een jongen met een vinger

De mobiele telefoon is stil, maar de koelkast klinkt

Het is leeg, vierkant en kijkt me recht aan

Kijk me in het gezicht, draai aan het rad van fortuin

Span de touwtjes aan, vergeet niet te blazen als het moeilijk is

Weekdagen, weekends, weekends, weekdagen, vrijdag

Je kunt je niet verstoppen voor de herfst.

De weg gaat maar door

Van roken naar drinken depro-paranoia

Nu schijten, dan schijten

Deze weet helemaal niet wat er met me aan de hand is

Het is maar een binnenzool, één gedachte in twee weken

En dat kort, amper

Ik sorteer met een tang, ga naar de goblin

Ik ben zelf lokaal, ik ben geboren in het jaar van de dood van Brezhny

Er blijft alleen een schil over van de voormalige ik

Onder de kussensloop neuk ik 's nachts al het andere

Nog vier regels en je kunt een punt zetten

Maak linten, kransen, ik zal met pensioen gaan,

En je luistert naar het nummer en onthoudt de akkoorden

Scheer vaker en schakel over op geel op de weg

Snijdt me overdag neer, hackt me 's nachts

Gisteren ben ik een rubiks kubus

Morgen is een jongen met een vinger,

De mobiele telefoon is stil, maar de koelkast klinkt

Het is leeg, vierkant en kijkt me recht aan

In elk van onze liedjes is er een plaats voor succes

We hebben geen haast, we moeten onze eigen weg gaan, maar niet met de massa mee

Win en verlies op één rij

Voer de ceremonie in hoeveelheid uit

En om de hoop eenvoudig, maar met smaak te vergeten,

Weg nummer twee, couplet uit Opus en met stem

In tegenstelling tot alles wat was

De blinden bidden, hoe?

die geluk hebben?

Omzeild ons aardse pad, ons aardse pad.

Iedereen kent het leven in haat, maar wat is tastbaar

Als gevoelens de wereld regeren.

Brandende bladeren in de herfst die geen kans hebben

kom uit deze lange depressie

Gezichten bedekken schoon

Niet toestaan ​​dat saaiheid gruweldaden begaat,

En de machtsgroepen op dit moment

Experimenteren op ons allemaal

Fluister... alleen fluisteren