Глубина - Женя Дэп

Куплет 1:

Верь в меня, на кого лишь одни удачи.

Если мы не начали раньше.

В этой канонаде мы теряли рассудок.

Ожидая вновь перемены времени суток.

Я помню квартал, день и ночь тупо бардак.

Я писал тебе письма, ну как так?

И отвечала мне зима ебанутым воплем.

Тикали бомбы в умах.

Давай подружимся, жизнь.

Сколько считать этажи?

В этой коробке судеб на авторежиме.

Где вместо любви лишь одни миражи.

Каждый день по ступеням вверх.

Переступая через страх, брат, врагу наш украд.

Не оставь ему выбора, а выбирай.

Где твоя правда?

Припев: х2

Меня согреет луна.

И ночной город тушит огни.

В глазах твоих глубина.

Открой мечты свои.

Куплет 2:

На опустевший город ляжет туман.

И он один обнимет душу с болью.

Твоя натура — это сплошной обман.

Ее вдохнул, но выдыхаю с кровью.

Больше нет лучей, что пробьют глубину.

Наших сердец, разгоняя эндорфин по жилам.

Иногда нам оставляют ответ.

Но мы так заняты с тобой той жаждой наживы.

Может это сон или спутаны дороги мои?

Эти оковы не срубить, надо повременить.

Нам берег не видно, но мы прем по течению.

Знай, твоя судьба многолика.

Давай подружимся, жизнь, сколько считать этажи?

В этой коробке судеб на авторежиме.

Где вместо любви лишь одни миражи.

Припев: х2

Меня согреет луна.

И ночной город тушит огни.

В глазах твоих глубина.

Открой мечты свои.

Vers 1:

Geloof in mij, voor wie er alleen maar geluk is.

Als we niet eerder begonnen.

In deze kanonnade verloren we ons verstand.

Wachten tot de tijd van de dag weer verandert.

Ik herinner me dat het kwartaal, dag en nacht een stomme puinhoop is.

Ik heb je brieven geschreven, hoe dan?

En de winter antwoordde me met een kreet.

Bommen tikten in de geesten.

Laten we vrienden zijn, het leven.

Hoeveel verdiepingen tellen?

In deze doos met het lot in de automatische modus.

Waar in plaats van liefde alleen luchtspiegelingen zijn.

Elke dag de trap op.

Over angst heen stappen, broeder, onze koop is voor de vijand.

Laat hem geen keus, maar kies.

Waar is jouw waarheid?

Koor: x2

De maan zal me verwarmen.

En de nachtstad dooft de lichten.

Er zit diepte in je ogen.

Open je dromen.

vers 2:

Mist zal over de verlaten stad vallen.

En hij alleen zal de ziel met pijn omhelzen.

Je aard is een complete leugen.

Ik ademde het in, maar ik adem het uit met bloed.

Er zijn geen stralen meer die de diepte zullen doorboren.

Onze harten, endorfine verspreiden door de aderen.

Soms krijgen we een antwoord.

Maar we hebben het zo druk met die winstzucht.

Misschien is het een droom of verwarde ik mijn wegen?

Deze boeien kunnen niet worden omgehakt, we moeten wachten.

We kunnen de kust niet zien, maar we gaan met de stroom mee.

Weet dat je lot veelzijdig is.

Laten we vrienden maken, het leven, hoeveel verdiepingen te tellen?

In deze doos met het lot in de automatische modus.

Waar in plaats van liefde alleen luchtspiegelingen zijn.

Koor: x2

De maan zal me verwarmen.

En de nachtstad dooft de lichten.

Er zit diepte in je ogen.

Open je dromen.