Красота - Zero People

Не забывай, не забывай,

Открытое сердце должно быть из стали.

Не предавай, не предавай

Тот светлый путь, что только можешь представить.

Боль прорастает такими кустами,

Тянутся к горлу ветви хрустальные,

Медленно режут шею листы

И отделяют навек от мечты.

Не воскрешай, не воскрешай

Тех, кто закрыл дверь за собой.

До ненависти не опускайся,

Пусть их предаст кто-то другой.

Крылья сдавило терновым венцом.

С бешеной силой.

Разорванным ртом

Втягивать воздух, биться об лёд.

Пусть даже поздно, пусть не спасёт.

И не время бояться, когда вокруг падают замки,

И советы отцов идут к чёрту один за одним.

Всё, что может моя красота - лишь затягивать лямки

На своём парашюте, и прощально махнув,

С улыбкой прыгнуть вниз.

Было так, есть, и так этому быть,

Только под смертью хочется жить.

Niet vergeten, niet vergeten

Het open hart moet van staal zijn.

Niet verraden, niet verraden

Het heldere pad dat je je alleen maar kunt voorstellen.

Pijn groeit als struiken

Kristaltakken strekken zich uit tot aan de keel,

Snijd langzaam de nekvellen

En voor altijd gescheiden van de droom.

Niet herrijzen, niet herrijzen

Degenen die de deur achter zich dicht deden.

Val niet in haat

Laat iemand anders ze verraden.

Vleugels geperst met een doornenkroon.

Met waanzinnige kracht.

gescheurde mond

Adem in, klop op het ijs.

Zelfs als het te laat is, laat het dan niet redden.

En het is geen tijd om bang te zijn als er kastelen omvallen

En het advies van de vaders gaat een voor een naar de hel.

Het enige wat mijn schoonheid kan doen, is de bandjes strakker maken

Aan zijn parachute, en vaarwel zwaaiend,

Spring met een glimlach naar beneden.

Het was, het is, en zo is het,

Alleen onder de dood wil je leven.