До свидания - Zero People

До свидания, но не прощаюсь.

Тихо умирают фонари.

Так легко на сердце в этом мае

На границе зари.

И вода по крышам, по карнизам ниже,

Медленно стечет в мои ладони.

Светлые печали, всё, о чем молчал я,

Хлынут в сердце и оно утонет.

И нам уже не плакать на перронах

До поцелуя зная: все пройдет.

И не глядеть сквозь слезы вслед вагонам —

Они увозят тех, кто в нас живет.

И вода по крышам, по карнизам ниже,

Медленно стечет в мои ладони.

Светлые печали, всё, о чем молчал я,

Хлынут в сердце и оно утонет.

Tot ziens, maar niet tot ziens.

Stilletjes stervende lantaarns.

Zo gemakkelijk voor het hart deze mei

Aan de rand van de dageraad.

En water op de daken, op de kroonlijsten eronder,

Loopt langzaam naar mijn handpalmen.

Helder verdriet, alles waar ik over zweeg,

Gush in het hart en het zal verdrinken.

En we huilen niet meer op de platforms

Voor de kus, wetende: alles gaat voorbij.

En niet door de tranen naar de auto's kijken -

Ze nemen degenen weg die in ons leven.

En water op de daken, op de kroonlijsten eronder,

Loopt langzaam naar mijn handpalmen.

Helder verdriet, alles waar ik over zweeg,

Gush in het hart en het zal verdrinken.