Dovrei - Zero Assoluto

Dovrei prendere e partire e non fermarmi mai

Sentirmi a casa in ogni posto dove non ci sei

Ed imparare ad annoiarmi imparando a non pensare Dividendo la distanza tra te e

il mare

Ed una casa un po' più alta e verso il sole

E la certezza che sarà per sempre amore

Dovrei sapere il trucco per riuscire a fingere un sorriso E non fermarmi troppo

sopra le parole

Dovrei, dovrei, dovrei

Ma non posso non cercare di convincermi che va bene ancora

Dovrei, dovrei, dovrei, dovrei

Ma non voglio fare a meno di quest’ultimi ricordi ancora Di quest’ultimo

ricordo ancora

Dovrei smettere di dire che non me ne frega niente

Quando invece è chiaro che importante

E fumare un po' di meno ed iniziare ad ascoltare

Dentro il sogno della vita di un passante

Dovrei spegnere la luce sempre accesa accanto al letto

E fidarmi più degli altri e di me stesso

Tra le cose che io non butterei

C’e' il ricordo di una notte che ci aspetta

Dovrei, dovrei, dovrei

Ma non posso non cercare di convincermi che va bene ancora

Dovrei, dovrei, dovrei, dovrei

Ma non voglio fare a meno di quest’ultimi ricordi ancora Di quest’ultimo

ricordo ancora

Ik zou moeten oppakken en gaan en nooit stoppen

Je overal thuis voelen waar je niet bent

En leer je te vervelen door te leren niet te denken Door de afstand tussen jou en . te verdelen

de zee

En een huis wat hoger en richting de zon

En de zekerheid dat het voor altijd liefde zal zijn

Ik zou de truc moeten kennen om een ​​glimlach te faken EN niet te lang te stoppen

boven de woorden

Ik zou, ik zou, ik zou moeten

Maar ik kan het niet helpen, maar probeer mezelf ervan te overtuigen dat het nog steeds goed is

Ik zou, ik zou, ik zou, ik zou moeten

Maar ik wil niet meer zonder de laatste herinneringen aan de laatste

ik herinner me nog

Ik moet stoppen met te zeggen dat het me niks kan schelen

Wanneer het duidelijk is dat het belangrijk is

En rook wat minder en begin te luisteren

In de droom van het leven van een voorbijganger

Ik zou het altijd aan-lampje naast het bed moeten uitdoen

En vertrouw anderen en mezelf meer

Onder de dingen die ik niet zou weggooien

Er is de herinnering aan een nacht die op ons wacht

Ik zou, ik zou, ik zou moeten

Maar ik kan het niet helpen, maar probeer mezelf ervan te overtuigen dat het nog steeds goed is

Ik zou, ik zou, ik zou, ik zou moeten

Maar ik wil niet meer zonder de laatste herinneringen aan de laatste

ik herinner me nog