Чужие - Юрашъ

Последний рейс в 2.15,

И ждет обратный путь,

Ему б немного задержаться,

Побыть еще чуть-чуть

Попытки все забыть скорей,

Бьет холодом вокзал пустой,

На обороте фото с ней:

«Люблю тебя.

Ты – мой!»

Они теперь, как чужие,

Но память даже и время не сотрёт,

Как повстречались впервые,

Тот день, с листом осенним оживет

Другая жизнь и неважно,

А парк обратно их, тихо, будет ждать,

Что встретятся здесь однажды,

И глаза сами смогут все сказать

По-прежнему, любовь жива,

Жива и как ни странно,

Но в этот парк, всегда одна,

Приходит постоянно

И бесполезно чувства рвать,

Чтоб отпустить не хватит сил,

Он через год, сюда опять,

А поезд дальше уносил

Laatste vlucht om 2.15

En wachten op de terugweg

Hij moet een beetje blijven hangen

Blijf een beetje langer

Alles proberen te vergeten,

Het lege station klopt van kou,

Op de achterkant van de foto met haar:

"Houd van je.

Jij bent mijn!"

Ze zijn nu als vreemden

Maar zelfs de tijd zal de herinnering niet wissen,

Hoe we elkaar voor het eerst ontmoetten

Die dag zal met een herfstblad tot leven komen

Een ander leven en het maakt niet uit

En het park terug hen, rustig, zal wachten,

die hier op een dag samenkomen,

En de ogen zelf zullen alles kunnen zeggen

Liefde leeft nog steeds

Levend en vreemd genoeg

Maar in dit park, altijd alleen,

Komt constant

En het heeft geen zin om de gevoelens te verscheuren,

Niet sterk genoeg om los te laten

Hij is een jaar later, hier weer,

En de trein ging verder