Dust and Moonlight - WRVTH

This room smells of stale smoke

Walls stained a muted yellow

Decorated by holes from nails once hammered and a table filled with senseless

clutter

There’s tiny particles embedded in the floor

No matter how you try to pick them up they still lie beneath the surface

As if they were always there and forever will be long after we’re gone

Like the inevitable end to everything we pursue

Gnats ping round and round with no pattern or destination

In this focused space that they aimlessly fly

There’s a question I ask myself

Are they that different from me?

Amidst the constant chatter

There’s a high pitched ring

That grows louder and louder

There’s no articulating it but it seems so prolific

Like the novelty pieces scattered on the mantle

That have no reason but seem to be the only place they belong

Dull, lifeless, beauty

Endlessly starving for a place to truly rest

Deze kamer ruikt naar muffe rook

Muren waren gedempt geel gekleurd

Versierd met gaten van ooit gehamerde spijkers en een tafel gevuld met zinloze

ophoping

Er zitten kleine deeltjes in de vloer

Hoe je ze ook probeert op te rapen, ze liggen nog steeds onder de oppervlakte

Alsof ze er altijd waren en voor altijd lang zullen zijn nadat we weg zijn

Zoals het onvermijdelijke einde van alles wat we nastreven

Muggen pingelen rond en rond zonder patroon of bestemming

In deze gefocuste ruimte waarin ze doelloos vliegen

Er is een vraag die ik mezelf stel

Zijn ze zo anders dan ik?

Temidden van het constante gebabbel

Er is een hoge ringtoon

Dat wordt luider en luider

Er is geen articulering, maar het lijkt zo productief

Zoals de nieuwigheden verspreid over de mantel

Die geen reden hebben, maar de enige plek lijken te zijn waar ze thuishoren

Saai, levenloos, schoonheid

Eindeloos hongeren naar een plek om echt te rusten