No Cigarettes - Withered Hand

Think me and you could maybe use a lost weekend

I’ve been losing all my friends

I wave another empty bottle in your face

Like I’m hitting it hard

But it’s just pretend

'Cause you know I’m not

I wouldn’t know where to start

I’ve been there before

I went and got lost

Always the back end of this pantomime horse

All we seem to do these days is wave our arms and yell

Other people are hell

And what’s that song you’re singing, «Everybody Hurts»?

And everybody lies

Don’t want to remember, too many regrets

And no cigarettes

Cause I’m not a smoker

But I said I was

And the elevator stuck between the floors

Is getting to me

Don’t let him forsake you

Wrack him up and knock him down again

You’re changing direction

I won’t know where I was

The back end of the pantomime horse

Is getting to me

Odelay

Maestro, a drum roll please

This is the golden age

Staring down the corners of the room

Another nowhere town

When everything I sing is in a minor key

I have to write it down

Or I won’t remember

Then I’ll get it wrong

This isn’t the song, I’m thinking

I’m not the singer

That I thought I was

In the solitude before the applause

Is getting to me

Odelay

Maestro a drum roll please

This is the golden age

Denk aan mij en misschien kan je wel een verloren weekend gebruiken

Ik ben al mijn vrienden kwijt

Ik zwaai nog een lege fles in je gezicht

Alsof ik er hard op raak

Maar het is maar net alsof

Omdat je weet dat ik dat niet ben

Ik zou niet weten waar ik moet beginnen

Ik ben daar eerder geweest

Ik ging en raakte verdwaald

Altijd de achterkant van dit pantomime-paard

Het enige wat we tegenwoordig lijken te doen, is met onze armen zwaaien en schreeuwen

Andere mensen zijn de hel

En wat is dat nummer dat je zingt, "Everybody Hurts"?

En iedereen liegt

Wil het niet onthouden, te veel spijt

En geen sigaretten

Omdat ik geen roker ben

Maar ik zei dat ik was

En de lift zit vast tussen de verdiepingen

Komt naar me toe

Laat hem je niet in de steek

Maak hem kapot en sla hem weer neer

Je verandert van richting

Ik zal niet weten waar ik was

De achterkant van het pantomime-paard

Komt naar me toe

Odelay

Maestro, een tromgeroffel alstublieft

Dit is de gouden eeuw

Door de hoeken van de kamer staren

Nog een nergens stad

Als alles wat ik zing in mineur staat

Ik moet het opschrijven

Of ik weet het niet meer

Dan begrijp ik het verkeerd

Dit is niet het liedje, denk ik

Ik ben niet de zanger

Dat ik dacht dat ik was

In de eenzaamheid voor het applaus

Komt naar me toe

Odelay

Maestro een tromgeroffel alstublieft

Dit is de gouden eeuw