Clockwork Town - White Fox Society

Young hope is growing old.

I’ll keep this torch burning bright

amongst the white flags in the night,

for all those who gave up the fight.

Walls where I carved my name have fallen down.

The streets where I used to walk are hidden in the dust now.

I breathe it in it weighs heavy on my lungs but I choose the bite my tongue.

I feel like a ghost in the city lights.

Familiar faces passing me by.

I’ll keep this torch burning bright amongst the white flags in the night.

With or without me the city never sleeps.

Leave it all behind.

Forget my name to make my name.

With or without me the city never sleeps.

All those drunken nights i can’t remember.

Broken on a bender disappearing in a haze.

I wish i could relive those days but this town has drifted so far away.

Pushing me back, one by one, I’m losing my reasons to stay.

Judgemental eyes front the guilty jury one by one they fade away.

I feel like a ghost in the city lights.

Familiar faces passing me by.

I’ll keep this torch burning bright amongst the white flags in the night.

With or without me the city never sleeps.

Leave it all behind.

Forget my name to make my name.

With or without me the city never sleeps.

Young hope is growing old.

I’ll keep this torch burning bright.

Jonge hoop wordt oud.

Ik zal deze fakkel helder laten branden

tussen de witte vlaggen in de nacht,

voor iedereen die de strijd heeft opgegeven.

Muren waar ik mijn naam heb uitgehouwen, zijn naar beneden gevallen.

De straten waar ik vroeger liep, zijn nu verborgen in het stof.

Ik adem het in, het weegt zwaar op mijn longen, maar ik kies ervoor om op mijn tong te bijten.

Ik voel me als een spook in de stadslichten.

Bekende gezichten die me passeren.

Ik zal deze fakkel 's nachts helder laten branden tussen de witte vlaggen.

Met of zonder mij slaapt de stad nooit.

Laat het allemaal achter.

Vergeet mijn naam om mijn naam te maken.

Met of zonder mij slaapt de stad nooit.

Al die dronken nachten kan ik me niet herinneren.

Gebroken op een buiger die in een waas verdwijnt.

Ik wou dat ik die dagen kon herbeleven, maar deze stad is zo ver weggedreven.

Door me een voor een terug te duwen, verlies ik mijn redenen om te blijven.

Oordelende ogen kijken de schuldige jury een voor een aan, ze vervagen.

Ik voel me als een spook in de stadslichten.

Bekende gezichten die me passeren.

Ik zal deze fakkel 's nachts helder laten branden tussen de witte vlaggen.

Met of zonder mij slaapt de stad nooit.

Laat het allemaal achter.

Vergeet mijn naam om mijn naam te maken.

Met of zonder mij slaapt de stad nooit.

Jonge hoop wordt oud.

Ik zal deze fakkel helder laten branden.