Shades Of Sorrow - Whispering Gallery

The rise and fall of nations.

It brings us hate, it takes us down.

It fills our lives with sorrow and disbelief.

There is so much more to live for but not for me.

It drags me forth, to the rivers end.

Where I intent to find some piece of mind.

It divides my world…

In my life there aren’t dreams of perspective.

And the will to continue our lives with joy.

Although it doesn’t make me miserable or sad.

I never thought about it, like this before.

In all ages, life has always been the same.

When they say, children are the future.

They will never change this world into a better place.

For all to stay.

We failed to respect the world with love and care.

We fight against all hatred, which filled this world.

Seeing mankind drowning in it’s own blood and misery.

We’ve reached the point of no return, a painful tragedy.

The candle doves, the night is falling soon.

Maybe I’m wrong and it will be an untold future.

Do I hear laughter or is it mankind crying.

My doubts are growing, my hope is gone.

When I feel all hope is gone.

This is my home, here is where I belong.

I hope…

De opkomst en ondergang van naties.

Het brengt ons haat, het haalt ons neer.

Het vult ons leven met verdriet en ongeloof.

Er is zoveel meer om voor te leven, maar niet voor mij.

Het sleept me voort, naar het einde van de rivieren.

Waar ik van plan ben wat gemoedsrust te vinden.

Het verdeelt mijn wereld...

In mijn leven zijn er geen dromen van perspectief.

En de wil om ons leven met vreugde voort te zetten.

Hoewel het me niet ellendig of verdrietig maakt.

Ik heb er nog nooit over nagedacht, zoals dit eerder.

In alle tijden is het leven altijd hetzelfde geweest.

Als ze zeggen: kinderen zijn de toekomst.

Ze zullen deze wereld nooit veranderen in een betere plek.

Voor iedereen om te blijven.

We hebben de wereld niet met liefde en zorg gerespecteerd.

We vechten tegen alle haat die deze wereld vulde.

De mensheid zien verdrinken in zijn eigen bloed en ellende.

We hebben het punt bereikt waarop geen terugkeer meer mogelijk is, een pijnlijke tragedie.

De kaars duiven, de nacht valt spoedig.

Misschien heb ik het mis en wordt het een onvertelde toekomst.

Hoor ik gelach of is het de mensheid die huilt.

Mijn twijfels nemen toe, mijn hoop is vervlogen.

Als ik voel dat alle hoop vervlogen is.

Dit is mijn thuis, hier hoor ik thuis.

Ik hoop…