The Argus - Ween

Yesterday we lost our lives, tomorrow we were born

Fortune smiled upon us, sacrifice the Argus

All that he might help us see

Magna eyes the track for miles, looking for disease

Puzzled by the mountains — tricked by the sea

and the Argus is practiced compassion

with an eye on you, as one is on me

will the god eye grant his forgiveness

and allow he that’s lived, a reason to see

Counting days and building walls, bells ring so’s to warn

All the signs that guide us, chosen by the Argus

Tell me has chosen you

Led by form we’ll shed our soul

Trusting like a child

See the dark face that saved us Drink from his empty eyes

and the Argus is practiced compassion

with an eye on you, as one is on me

will the god eye grant his forgiveness

letting droplets of light erupt from the sea…

Lying in beds of garlic and orchids, he closes an eye, which closes another

and in sleep he dreams, of watching and looking and feather clouds dancing

He curls up his lid and sleeps…

Swirling with visions on man’s confusion

All of the work, done just to appease him

The Argus he cries, though love has it’s place in the sun

It’s only man’s fear that carries him on…

Gisteren hebben we ons leven verloren, morgen zijn we geboren

Het geluk lachte ons toe, offer de Argus

Alles wat hij ons zou kunnen helpen zien

Magna kijkt kilometers ver over de baan, op zoek naar ziekte

Verbaasd door de bergen — bedrogen door de zee

en de Argus is beoefend mededogen

met een oog op jou, zoals iemand op mij is

zal het godsoog zijn vergeving schenken?

en laat hij die heeft geleefd, een reden om te zien

Dagen tellen en muren bouwen, klokken luiden om te waarschuwen

Alle tekens die ons leiden, gekozen door de Argus

Zeg me dat hij jou heeft gekozen

Geleid door vorm zullen we onze ziel afwerpen

Vertrouwen als een kind

Zie het donkere gezicht dat ons heeft gered Drink uit zijn lege ogen

en de Argus is beoefend mededogen

met een oog op jou, zoals iemand op mij is

zal het godsoog zijn vergeving schenken?

druppeltjes licht uit de zee laten losbarsten...

Liggend in bedden van knoflook en orchideeën, sluit hij een oog, dat een ander sluit

en in slaap droomt hij, van kijken en kijken en verenwolken dansen

Hij krult zijn deksel op en slaapt...

Wervelend met visioenen over de verwarring van de mens

Al het werk, gedaan om hem tevreden te stellen

De Argus hij huilt, hoewel liefde zijn plaats heeft in de zon

Het is alleen de angst van de mens die hem voortzet...