No Regrets - Warlocks

I take time to write rhymes to describe my foul life

Take charge, then make the world mine

I’ll two-time you if you’re easy to walk behind

But if you talk behind me, find yourself inside a chalk line

I walk by mine and erase em'

You talk, that’s why I hate ya'

For good or bad reasons I raise the stakes on fates

These days I eat MC’s like they were stakes on plates

My ammo is demo tapes

Got an S on my chest and a superman cape

I’m stupid on tape, make you lose it on stage

You spend your days to bake, and if my dues are paid

It’s not like I choose this way, it’s just how it happended

I was always rapping, felt the rush from the crowd clapping

Keep flapping my jaws, crap rappers get tossed

Funny how I feel no remorse

Fuck what you heard

It ain’t going to change

We still rocking and cock mics on close range

You know what’s said has been said

What’s done has been done

No regrets kid, it’s just begun

I ain’t asking for forgiveness

This ain’t no fucking confession

I never gave a damn and I’ll never learn a lesson

There’s a war going on inside of my brain

This is why my exterior is calm and my shirt is bloodstained

I had a concert here yesterday, celebrated a release

Mics, champagne,

A bit more toxicated than my could take, migraine

Had a crazy mic session so I didn’t complain

Anyway, we ran off one by one

And if you’ve been to them boy you know I was done

The suddenly, this kid comes out of nowhere

Stepping up on me like i had stairs connected to my body

I stared into his eyes and said «Do you compare yourself to me?

Or any other individual in this clique called TP?»

Gave him a smile and said «Fine with me»

Gave him a mic, he coughed up a

He was getting personal, and we laughed at his rhymes

Later that night, we took him out behind

Batted and bruised him, stuck steel straight through him

«You wanna battle now?

It seems like you’re losing»

They threw him down a staircase, I followed, they left

Left to my own thoughts, there’s a war going inside of my head

Something was building up with every breath

Had I caused this kids death?

Hah, couldn’t care less cause I have no regrets

Ik neem de tijd om rijmpjes te schrijven om mijn slechte leven te beschrijven

Neem de leiding en maak de wereld van mij

Ik zal je verdubbelen als je gemakkelijk achter kunt lopen

Maar als je achter me praat, bevind je je in een krijtstreep

Ik loop langs de mijne en wis ze uit

Je praat, daarom haat ik je'

Om goede of slechte redenen verhoog ik de inzet voor het lot

Tegenwoordig eet ik MC's alsof het stokken op borden zijn

Mijn munitie bestaat uit demotapes

Ik heb een S op mijn borst en een superman-cape

Ik ben dom op tape, laat je het verliezen op het podium

Je brengt je dagen door met bakken en als mijn contributie wordt betaald

Het is niet zo dat ik deze manier kies, het is gewoon hoe het gebeurde

Ik was altijd aan het rappen, voelde de drukte van het publiek applaudisseren

Blijf met mijn kaken klapperen, waardeloze rappers worden gegooid

Grappig dat ik geen spijt voel

Fuck wat je hoorde

Het zal niet veranderen

We rocken nog steeds en pikken microfoons van dichtbij

Je weet wat er gezegd is, is gezegd

Wat gedaan is, is gedaan

Geen spijt jongen, het is net begonnen

Ik vraag niet om vergeving

Dit is geen verdomde bekentenis

Het kon me nooit schelen en ik zal nooit een lesje leren

Er is een oorlog gaande in mijn hersenen

Dit is waarom mijn uiterlijk kalm is en mijn shirt bebloed is

Ik had hier gisteren een concert, vierde een vrijlating

microfoons, champagne,

Een beetje meer vergiftigd dan ik zou kunnen verdragen, migraine

Had een gekke microfoonsessie, dus ik klaagde niet

Hoe dan ook, we renden een voor een weg

En als je bij die jongen bent geweest, weet je dat ik klaar was

Plots komt deze jongen uit het niets

Op me afstappen alsof ik een trap had die verbonden was met mijn lichaam

Ik staarde hem in de ogen en zei: 'Vergelijk je jezelf met mij?

Of een ander individu in deze kliek genaamd TP?»

Gaf hem een ​​glimlach en zei: "Goed met mij"

Gaf hem een ​​microfoon, hij hoestte een

Hij werd persoonlijk en we lachten om zijn rijmpjes

Later die avond namen we hem mee naar buiten

Geslagen en gekneusd, staal dwars door hem heen gestoken

«Wil je nu vechten?

Het lijkt alsof je verliest»

Ze gooiden hem van een trap, ik volgde, ze vertrokken

Aan mijn eigen gedachten overgelaten, is er een oorlog gaande in mijn hoofd

Bij elke ademhaling bouwde zich iets op

Had ik de dood van dit kind veroorzaakt?

Hah, het kan me niet schelen, want ik heb geen spijt