Death Pilgrim - Walking Dead On Broadway

Descending down the crater of finitude

Stay in motion to quench not before it is time

I tore out my heart I would have had to delude

To grow my wish, grow longing for the dying chime

The palled world of the living is a vanishing light

That in darkness shall no longer blind me

I entered into silence to escape from the tide

Desire shall no more belie me

Walking, I vent my spirit to shrink thinner

Becoming vacuity, be flooded with fatigue

Arms widespread before the gates of the orcus

But where nothing should be, therefrom now soars a reek

The stench of survival

Requickens my pain

I ventured the hubris

To call death my friend

Bestowed my submission

To anticipate the end

I was abandoned by life and betrayed by the dead

The peace of the graves has concealed all the dread

Shoals of drones eating the past

My wish was to die, but death wants me to last

Hunt down the deceased

Wrath blasts the shell of patience

Unmasks a grim that has ripped in despair

Now, beyond the realms of nowhere

Comes to appear what has always been there

One moment in eternity

Holding hands with the damned

In the vent of hell

Where death and god do not dwell

I ventured the hubris

To call death my friend

Bestowed my submission

To anticipate the end

I was abandoned by life and betrayed by the dead

The peace of the graves has concealed all the dread

Shoals of drones eating the past

My wish was to die, but death wants me to last

The stench of survival

Requickens my pain

No peace for a guilty soul

Where death and god do not dwell

Afdalen langs de krater van de eindigheid

Blijf in beweging om te blussen, niet voordat het tijd is

Ik scheurde mijn hart uit dat ik had moeten misleiden

Om mijn wens te laten groeien, verlang naar het stervende klokkenspel

De verbleekte wereld van de levenden is een verdwijnend licht

Dat in het duister mij niet langer zal verblinden

Ik ging de stilte in om te ontsnappen aan het getij

Verlangen zal me niet meer verloochenen

Lopend, lucht ik mijn geest om dunner te worden

Leegte worden, overspoeld worden door vermoeidheid

Wapens wijd verspreid voor de poorten van de orcus

Maar waar niets zou moeten zijn, stijgt er nu een stank

De stank van overleven

Verzacht mijn pijn

Ik waagde de overmoed

Om de dood mijn vriend te noemen

Ik heb mijn inzending gedaan

Anticiperen op het einde

Ik werd in de steek gelaten door het leven en verraden door de doden

De rust van de graven heeft alle angst verborgen

Scholen drones die het verleden opeten

Mijn wens was om te sterven, maar de dood wil dat ik lang blijf

Jaag op de overledene

Toorn ontploft de schil van geduld

Ontmaskert een grimmig dat in wanhoop is verscheurd

Nu, voorbij de rijken van nergens

Komt om te verschijnen wat er altijd is geweest

Een moment in de eeuwigheid

Hand in hand met de verdoemden

In de lucht van de hel

Waar dood en god niet wonen

Ik waagde de overmoed

Om de dood mijn vriend te noemen

Ik heb mijn inzending gedaan

Anticiperen op het einde

Ik werd in de steek gelaten door het leven en verraden door de doden

De rust van de graven heeft alle angst verborgen

Scholen drones die het verleden opeten

Mijn wens was om te sterven, maar de dood wil dat ik lang blijf

De stank van overleven

Verzacht mijn pijn

Geen vrede voor een schuldige ziel

Waar dood en god niet wonen