Eit Kapittel For Seg Sjølv - Vreid

Dei beksvarte stunder åleine

I den kaldaste mørktid

Då væta er den einaste venen

Og otta er berre mi

Då er einsemda stundom vakker

Ho gir tankane spelerom

Og skolten den blir brukt

Til å skapa heidendom

For fanden lokkar og lurer

Allestader ein går

Sjølv her eg sit åleine

Er det faenskapen som rår

Det er best å bli sitjande slik

Å tenkja på meg og mitt

For om andre skulle bry seg

Så vil einsemda kjenna seg snytt

Då gir eg svarte i dømande profetiar

Om kva som er den rette veg

For ingen kan vel fortelja

Kva som er godt eller ilt for meg

Nei då sprett eg heller korken

Og skjenker meg litt øl

Så kan de slarva i fred

Om tylen som er

Eit kapittel for seg sjølv

Ze beantwoordden momenten alleen

In de koudste tijd van de duisternis

Dan is nat de enige ader

En angst ben ik gewoon

Dan is eenzaamheid soms mooi

Ze geeft de geest de ruimte

En de skolt die het wordt gebruikt

Om heidendom te creëren

Verdomd kunstaas en kunstaas

Overal gaat men

Zelfs hier zit ik alleen

Is het dwaasheid die regeert?

Het is het beste om zo te zitten

Om aan mij en de mijne te denken

Want als anderen erom zouden moeten geven

Dan zal eenzaamheid bedrogen voelen

Dan geef ik zwarten in veroordelende profetie

Over wat de juiste manier is?

Want niemand kan het zeggen

Wat is goed of zuurstof voor mij?

Nee, dan knal ik liever de kurk eruit

En schenkt me wat bier in

Dan kunnen ze in vrede onvoorzichtig zijn

Over de tyleen die is

Een hoofdstuk op zich