Vicarious Lover - Voices

I’m not

Myself

I am the actor

Waiting

The cues

Unknown direction

From unknown

Directors

Actions that haunt

The invisible audience

See me, In the reflection

As I saw you

This distance means nothing

It has to be nothing

Final performance

Redefine the actions

This distance means nothing

It has to be nothing

Final performance

Redefine the actions

Come back as a flower

Come back as a rose

See me, In the reflection

As I saw you

Through the ageless void

Through the camera eye

We are all the same

We are all the same

I know and you know

This is rehearsed

This is rehearsed

He travels by night,

journeys without destination in cold buses and cold patrons without features

He wonders if indeed they are anything like him without identity or soul,

berift of purpose,

condemned to exist in the small hours.

Not real people at all,

rats and maggots incapable of keeping the rhythm of humanity,

sent alone to survive outside the hive.

Distinct from the dealers, pimps, burglars and filth,

at least they posess a crass purpose,

fighting for urban surival amongst themselves.

Contaminating Lambeth street corners under pestilential night skies they

retreat among dawn light bleeds through clouds and the city stirs from zombie.

Ik ben niet

Mezelf

Ik ben de acteur

Aan het wachten

De signalen

Onbekende richting

Van onbekend

Regisseurs

Acties die achtervolgen

Het onzichtbare publiek

Zie me, in de reflectie

Zoals ik je zag

Deze afstand betekent niets

Het moet niets zijn

laatste optreden

De acties opnieuw definiëren

Deze afstand betekent niets

Het moet niets zijn

laatste optreden

De acties opnieuw definiëren

Kom terug als een bloem

Kom terug als een roos

Zie me, in de reflectie

Zoals ik je zag

Door de tijdloze leegte

Door het cameraoog

We zijn allemaal hetzelfde

We zijn allemaal hetzelfde

Ik weet het en jij weet het

Dit is gerepeteerd

Dit is gerepeteerd

Hij reist 's nachts,

reizen zonder bestemming in koude bussen en koude klanten zonder functies

Hij vraagt ​​zich af of ze inderdaad zoiets zijn als hij zonder identiteit of ziel,

zonder doel,

veroordeeld om in de kleine uurtjes te bestaan.

Helemaal geen echte mensen,

ratten en maden die het ritme van de mensheid niet kunnen volgen,

alleen gestuurd om buiten de korf te overleven.

Onderscheiden van de dealers, pooiers, inbrekers en vuil,

ze hebben tenminste een onbeleefd doel,

vechten voor stedelijk voortbestaan ​​onder elkaar.

Ze vervuilen de straathoeken van Lambeth onder een verderfelijke nachtelijke hemel

terugtrekken tussen de dageraad het licht bloedt door de wolken en de stad verroert zich van de zombie.