Music for the Recently Bereaved - Voices

Tonight rains for us only

For the sick and the lonely

For the hollow and broken

The firmament tears

Tonight rain falls

For us only

Forgiving

Absoluting guilt

Proviidng a mask

To disguise

The depravity we seek

When she became all that she became

There was nothing left to recognise

The emptiness kills

So she fucked herself dry

And could no longer try

To feel anything inside

A black and white still

Of the actress at night

Captured in monochrome

For the theatre wall

The mirror can not reflect

the beauty she expects

And there is nothing left

To lose

Or to gain

In the end

When she became all that she became

There was nothing left to recognise

There is no-one left to remember you when I am gone

Dead London sighs dense anxiety out of black Westminster lungs full of sickness.

A decomposing clamber that infects his every puddle grazed foot foward,

while the population dreams safely asleep…

Vannacht regent het alleen voor ons

Voor de zieken en de eenzamen

Voor de holle en gebroken

Het firmament scheurt

Vannacht valt er regen

Alleen voor ons

vergevingsgezind

Absoluut schuldgevoel

Een masker verstrekken

Vermommen

De verdorvenheid die we zoeken

Toen ze alles werd wat ze werd

Er viel niets meer te herkennen

De leegte is dodelijk

Dus ze neukte zichzelf droog

En kon het niet meer proberen

Om iets van binnen te voelen

Een zwart-wit foto

Van de actrice 's nachts

Vastgelegd in zwart-wit

Voor de theatermuur

De spiegel kan niet reflecteren!

de schoonheid die ze verwacht

En er is niets meer over

Verliezen

Of om te winnen

Uiteindelijk

Toen ze alles werd wat ze werd

Er viel niets meer te herkennen

Er is niemand meer om je te herinneren als ik weg ben

Dead London zucht dichte angst uit zwarte Westminster-longen vol ziekte.

Een ontbindende klauter die zijn elke plas besmette voet vooruit,

terwijl de bevolking ervan droomt veilig te slapen...