21-е июня - Владимир Стольный

Во дворах сидели люди,

Во дворах шумело лето…

И война, возможно, будет,

Но никто не верил в это…

И, вдыхая запах вербы,

Любовались ночью лунной,

В ту субботу, в сорок первом,

Двадцать первого июня…

Выпускные сшиты платья.

Туфли мамины обуты…

Поцелуи и объятья —

Взрослой жизни атрибуты…

Этим счастливы безмерно,

Жизнерадостны и юны…

В ту субботу, в сорок первом,

Двадцать первого июня…

Слышен лёгкой паутинкой

Перелив аккордеона,

И заплакала пластинка

Под иголкой граммофона…

Как натянутые нервы

Застонали скрипки струны…

В ту субботу, в сорок первом,

Двадцать первого июня…

А пластинка всё вертелась…

И от звуков этих стройных

Удивительно хотелось

Просто жить, любить и строить…

В мире хрупком, эфемерном,

У ненастья накануне,

В ту субботу, в сорок первом,

Двадцать первого июня…

Mensen zaten in de tuinen

De zomer was lawaaierig op de werven ...

En er kan een oorlog zijn

Maar niemand geloofde erin...

En, de geur van wilgen inademend,

Hield van de maanverlichte nacht?

Op die zaterdag, op de eenenveertigste,

Eenentwintig juni...

Afstudeerjurken worden genaaid.

Moeders schoenen zijn geschoeid...

Kusjes en knuffels -

Kenmerken van het volwassen leven...

Dit is enorm blij

Vrolijk en jong...

Op die zaterdag, op de eenenveertigste,

Eenentwintig juni...

Gehoord met een licht spinnenweb

overloop accordeon,

En de plaat huilde

Onder de naald van de grammofoon...

Als gespannen zenuwen

Vioolsnaren kreunden...

Op die zaterdag, op de eenenveertigste,

Eenentwintig juni...

En de plaat bleef maar draaien...

En van de geluiden van deze slanke

Verrassend gezocht

Gewoon leven, liefhebben en bouwen...

In een fragiele, vluchtige wereld,

Bij slecht weer de dag ervoor,

Op die zaterdag, op de eenenveertigste,

Eenentwintig juni...