Reflection - Visions Of Atlantis

Like waiting for a dawn of…

An inner confidence, like ignorance

Don’t miss the chance tonight

And when occlusion’s drawn up…

All the lights won’t stop

To put you on the display of this shop

The time after rising…

From the ashes is so cold

Between the world and you the icing

And you know you have been told

But it’s too late to cancel, points of no return

No time to learn until you burn… tonight

Forecasts (four casts) of our ration, of the crowd alone

And all those acting things you call the tide

But when the curtain’s falling…

Waiting forlorn for the day

Remaining just those memories

Afraid they will not stay

Stay tonight, never bail… and you will prevail

Inner sight, former gale, now the storm won’t fail

Wasted years, wasted tears bringing back your fears

But anything caused everything and now you got the wing

Expressions on a window, would you call it stage

Better call it sage to be the hub tonight

Whenever it may end up, never think to stop

Never lead those days out from the light

Like leaves over a loom gale

We’re carried through the world

And after years on this assumed trail

You realize the aim would hurt

Hurt your heart, take your soul, never find this hole

To rise again to fill the air, for you there’s no spare

Wasted years, wasted tears bringing back your fears

But anything caused everything and now you got the wing

Zoals wachten op een ochtendgloren van...

Een innerlijk vertrouwen, zoals onwetendheid

Mis deze kans niet vanavond

En wanneer de occlusie is opgesteld...

Alle lichten zullen niet stoppen

Om u op het display van deze winkel te zetten

De tijd na het opstaan...

Uit de as is zo koud

Tussen de wereld en jou de kers

En je weet dat het je is verteld

Maar het is te laat om te annuleren, points of no return

Geen tijd om te leren totdat je verbrandt... vanavond

Prognoses (vier worpen) van ons rantsoen, alleen van de menigte

En al die acteerdingen die jij het tij noemt

Maar als het doek valt...

Verloren wachten op de dag

Alleen die herinneringen blijven

Bang dat ze niet zullen blijven

Blijf vannacht, borg nooit ... en je zult zegevieren

Innerlijk zicht, voormalige storm, nu zal de storm niet falen

Verspilde jaren, verspilde tranen die je angsten terugbrengen

Maar alles veroorzaakte alles en nu heb je de vleugel

Uitdrukkingen op een raam, noem je het toneel?

Noem het beter wijs om vanavond de hub te zijn

Wanneer het ook eindigt, denk er nooit aan om te stoppen

Leid die dagen nooit uit het licht

Als bladeren over een weefgetouwstorm

We worden door de wereld gedragen

En na jaren op dit veronderstelde pad

Je realiseert je dat het richten pijn zou doen

Doe je hart pijn, neem je ziel, vind dit gat nooit

Om weer op te stijgen om de lucht te vullen, voor jou is er geen reserve

Verspilde jaren, verspilde tranen die je angsten terugbrengen

Maar alles veroorzaakte alles en nu heb je de vleugel