A.e.o.n. 19th - Visions Of Atlantis

Still a blind believe for raging memories

For a forced interpretation of these fearful sceneries

Creeping through the blood-soaked ruins, ethical disease

For a leadership on both sides of a river flowing deep

Restraining and gaining for rust and mud and blaming

Revelation, cremation for whole

Worlds peoples reputation

They’re walking through madness and call the end

An aeon of tragic and God’s descent

All ended November a waxing moon

And Aries guided them into doom

Cold the hands and cold the hearts and brains so blunt

For a basal viability and a new dawn they hunt

Listening to the impacts, testimonium of pain

Resting within ruined futures and the futureless to maim

Explain me, obtain thee, how rich the poor one’s can be…

1813 still hurting and new fronts ruling, bursting

They’re walking through madness and call the end

An aeon of tragic and God’s descent

All ended November a waxing moon

And Aries guided them into doom

So many lives sacrificed but for nothing they have died

Strength to ride for a world killed by day and night

It’s so many lives, a breathing sacrifice

But for what they died, an uncountable price

A pandemonium without a pendulum

System elementum without its… cerium

They’re walking through madness to be an aeon of my doom

Cerium lost and gone like the reaper’s pendulum!

Nog steeds een blind geloof voor razende herinneringen

Voor een geforceerde interpretatie van deze angstaanjagende landschappen

Door de met bloed doordrenkte ruïnes kruipen, ethische ziekte

Voor een leiderschap aan beide zijden van een rivier die diep stroomt

In bedwang houden en winnen voor roest en modder en verwijten?

Openbaring, crematie voor heel

Werelds volkeren reputatie

Ze lopen door waanzin en roepen het einde in

Een eon van tragisch en Gods afkomst

Allen eindigden november op een wassende maan

En Ram leidde hen de ondergang in

Koud de handen en koud de harten en hersenen zo bot

Voor een basale levensvatbaarheid en een nieuwe dageraad jagen ze

Luisteren naar de gevolgen, getuigenis van pijn

Rusten in verwoeste toekomsten en de toekomstlozen om te verminken

Leg mij uit, verkrijg u, hoe rijk de armen kunnen zijn...

1813 doet nog steeds pijn en nieuwe fronten regeren, barsten los

Ze lopen door waanzin en roepen het einde in

Een eon van tragisch en Gods afkomst

Allen eindigden november op een wassende maan

En Ram leidde hen de ondergang in

Zoveel levens opgeofferd, maar voor niets zijn ze gestorven

Kracht om te rijden voor een wereld die dag en nacht wordt gedood

Het zijn zoveel levens, een ademoffer

Maar voor wat ze stierven, een ontelbare prijs

Een pandemonium zonder slinger

Systeem elementum zonder zijn… cerium

Ze lopen door waanzin om een ​​eeuwigheid van mijn ondergang te zijn

Cerium verloren en verdwenen als de slinger van de maaier!