Comme une longue chanson - Vii, Mirage

Je ne compte pas changer ou faire dans la finesse

Des têtes à trancher dans ce foutu business

Jeter le discrédit avec un disque étrange

Conserver mon outrance quand mes récits dérangent

Dans mon existence, ne crois pas que tout change

Mon rap est la revanche des tordus en tout genre

Dans l’urgence, on chantait sous morphine

Des balles dans la chambre pour réduire ce grand vide

Je vis dans la mort, j’y construis mes demeures

Que le Diable m’emporte si je vous tends la corde

Je condamne et complote dans les arrière-salles

Attendant de savoir ce que le ciel nous concocte

Encore quelques années dans l’ombre

A s’arracher les ongles en creusant sa tombe

Si Satan t’accueille, méfie-toi du logis

Car trop souvent son lit est en fait un cercueil

Au seuil du bonheur mais l’argent fait défaut

Sous des capes et des faux quand on attend son heure

Les rappeurs font du beurre et veulent fanfaronner

Ces gens n’ont pas d’honneur ou d’ordre à me donner

Je connais tes principes, ce sont les mêmes pour tous

Des putains de tarlouzes se trémoussent dans les clips

Agressif si tu me sous estimes

C’est le journal intime des maniaco-dépressifs

Un style froid comme un corps sans vie

De la musique morbide jusqu'à que mort s’en suive

Dans l’ombre les fantômes aiguisent leurs griffes

En fredonnant de sinistres comptines

J’cultive ma différence avançant dans la pénombre

Et des clones insipides se bousculent sur les ondes

Mon écriture apaise ma violence intrinsèque

Cicatrise mes blessures, exprime c’qui m’intoxique

J’canalise ma colère en effervescence

Chaque mot est une mèche près d’un bidon d’essence

Dans mes cahiers pas de thèmes revendicatifs

Ma douleur m’incise plus qu’un canif

Ici pas de musique, paillettes qui tapinent

Les voitures ont brûlé, les filles sont au régime

Compétition cruelle pour atteindre la gloire

A l'écart, je poursuis mon chemin sans mode d’emploi

Ça se piétine, sans cesse en train de s'épier

Combien sont prêts à tout pour voir leur nom sur un CD?

Les médias et l’argent ont leur incidence

Tant de corps se vendent avec imprudence

Chacun cherche sa place, entre dans sa case

A la sortie du moule attend qu'ça passe ou ça casse

Je crache mon venin dans le creux d’une rime

Sous l'œil de la lune, mes démons s’animent

Je noie mes sentiments obscurs en déroute

Tristesse mélodieuse qui m’envoûte

Je bois la substance qui émane de mes doutes

Comme VII le sang dans mes veines s'écoule

Ik ben niet van plan om te veranderen of in finesse te doen

Hoofden om af te hakken in deze verdomde business

In diskrediet brengen met een vreemde plaat

Bewaar mijn eigen risico als mijn verhalen storen

In mijn bestaan, denk niet dat alles verandert

Mijn rap is de wraak van alle verdraaiden

Haastig zongen we op morfine

Kogels in de kamer om deze grote leegte te verminderen

Ik leef in de dood, ik bouw mijn huizen daar

Duivel neem me als ik je het touw overhandig

Ik veroordeel en complot in de achterkamers

Wachten om te weten wat de hemel voor ons in petto heeft

Nog een paar jaar in de schaduw

Je vingernagels trekken, je graf graven

Als Satan je verwelkomt, pas dan op voor het huis

Want te vaak is haar bed eigenlijk een doodskist

Op de drempel van geluk, maar het geld ontbreekt

Onder mantels en zeisen bij het afwachten van je tijd

Rappers maken boter en willen opscheppen

Deze mensen hebben mij geen eer of opdracht te geven

Ik ken je principes, ze zijn voor iedereen hetzelfde

Verdomde teven wiebelen in de clips

Agressief als je me onderschat

Dit is het dagboek van manisch-depressieven

Koude stijl als een levenloos lichaam

Morbide muziek tot de dood volgt

In de schaduw scherpen de geesten hun klauwen

Zoemende sinistere kinderrijmpjes

Ik cultiveer mijn verschil door in het donker vooruit te gaan

En smakeloze klonen verdringen de ether

Mijn schrijven verzacht mijn intrinsieke geweld

Genees mijn wonden, spreek uit wat me bedwelmt

Ik kanaliseer mijn woede in bruisen

Elk woord is een lont naast een gasfles

In mijn notitieboekjes geen protestthema's

Mijn pijn snijdt me meer dan een zakmes

Hier geen muziek, pailletten die tapin

Auto's verbrand, meisjes op dieet

Wrede concurrentie voor glorie

Weg, ik ga op weg zonder instructies

Het is vertrappen, elkaar constant bespioneren

Hoevelen zouden er alles aan doen om hun naam op een cd te zien?

Media en geld hebben hun impact

Zoveel lichamen verkopen roekeloos

Iedereen zoekt zijn plekje, gaat zijn box in

Uit de mal, wacht tot het gemaakt of gebroken is

Ik spuug mijn gif in de holte van een rijm

Onder het oog van de maan komen mijn demonen tot leven

Ik verdrink mijn donkere gevoelens in wanorde

Melodieus verdriet dat me betovert

Ik drink de substantie die voortkomt uit mijn twijfels

Als VII stroomt het bloed in mijn aderen