Fleur D'équinoxe - Vii

Sacrifier l’innocence, fuir la pauvreté

Les fantômes de ta conscience dans un bol de thé

Les crocheteurs, les oubliés de la morale

Dans un livre de la jungle néo-libéral

Sur le tranchant d’un couteau depuis pas mal d’années

Comme Ogami Ittō dans l’enfer des damnés

Le cœur fané venu pour vous damer le pion

Dans ce monde où les anges se font casser le fion

Guillotine verbale, le flow qui tranche net

Savoir-faire ancestrale, revenu le transmettre

Mais sache qu’amers sont les bons remèdes

Moi j’ai l’orgueil pour seule mère comme Andromède

Dans la fierté les loups y planteront leurs crocs

L’oisiveté viendra pour vous ronger les os

Marionnette furtive dans un théâtre d’ombre

Le code d’honneur me suivra jusqu'à ma tombe

Dans ce pandémonium j’entends des larmes

Au premier souffle de l’aube je rendrai l'âme

Royaume étrange entre chimère et mascara

Éphémère comme une fleur de sakura

Je garde courage, un peu d’amour et d’assassinat

J’aiguise chacun de mes mots comme un katana

Dans la bataille tant que le soleil m’effleure

Dans la fierté je vis, dans la fierté je meurs

Le jour tombant, la nuit est ensorceleuse

Sur les bancs, la gueule poudrée de ces racoleuses

Ivre mort comme pour accélérer le temps

L'œil rouge et blanc comme l’Empire du Soleil levant

De la came?

Non je ne vends que du vague à l'âme

Balaise, si la rue ne te rend pas malade

Le bout de mon calame se taille comme une épée

La mort me fait du pied, j'écris sur le macadam

Les grandes gueules feraient mieux de fermer leur clapet

M’effraient moins que de simples tigres de papier

Fleur de feu, n’attend pas que ma langue fourche

Je mène le jeu comme Oryu la pivoine rouge

Dans la bouche, dans le cahier des rimes accrocheuses

Un échiquier entre le chevalier et la faucheuse

Je prends de l'âge mais la vermine est dans le pot

Comme dans Tatouage une araignée planquée dans le dos

Times is rough and tough like leather

But as the world turns I learned life is hell

Times is rough and tough like leather

To learn to overcome the heartaches and pain

Seul dans mon blizzard ralentissant le pas

Cette époque bizarre ne me ressemble pas

Magnifique visage, songe évanescent

Une averse hivernale pour nettoyer le sang

Pour une courte gloire ils mordent à l’hameçon

Leur chair morte a l’aspect de l'écaille des poissons

Du poison dans le fond d’une coupe de saké

Se consacrer à sa passion sans se faire remarquer

Ce sentiment que la vie ne veut que t’arnaquer

Un immense dojo, se défendre ou attaquer

Chien sans nom flatté par un esprit vengeur

Mais sais-tu que le numéro sept n’est pas vendeur?

Pourfendeur félon, fugitif rôdeur

Les rappeurs chanteront tous avec des vocodeurs

Le bonheur dans le sifflement d’un rouge-gorge

Et je place l’honneur au-dessus de toutes choses

C’est dans l’honneur que l’on y vit, que l’on y meurt

C’est dans l’honneur que l’on en rit, que l’on en pleure

Sans honneur ni principe le bonheur n’est rien

VII, fleur d'équinoxe, aucun empire, aucune escorte

Offer onschuld op, ontvlucht armoede

De geesten van je geweten in een kom thee

De hoeren, de vergeten moraal

In een neoliberaal jungleboek

Al een aantal jaren op het puntje van een mes

Zoals Ogami Ittō in de hel der verdoemden

Verdord hart komt om je te slim af te zijn

In deze wereld waar engelen op hun donder krijgen

Verbale guillotine, de stroom die schoon snijdt

Voorouderlijke knowhow, keerde terug om het door te geven

Maar weet dat bitters de goede remedies zijn

Ik heb trots als mijn enige moeder zoals Andromeda

Trots zullen de wolven hun tanden erin laten zakken

Luiheid zal aan je botten knagen

Heimelijke marionet in een schaduwtheater

De erecode zal me volgen tot in mijn graf

In dit pandemonium hoor ik tranen

Bij het eerste ochtendgloren geef ik de geest

Vreemd koninkrijk tussen hersenschim en mascara

Voorbijgaand als een sakurabloem

Ik houd moed, een beetje liefde en moord

Ik slijp mijn elk woord als een katana

In de strijd zolang de zon me raakt

In trots leef ik, in trots sterf ik

Terwijl de dag valt, is de nacht betoverend

Op de banken, de bepoederde mond van deze sjacheraars

Dodelijk dronken als om de tijd te versnellen

Rood en wit oog zoals het rijk van de rijzende zon

Cam?

Nee, ik verkoop alleen vaagheid aan de ziel

Fuck it, als de straten je niet ziek maken

Het einde van mijn calame scherpt als een zwaard

De dood schopt me, schrijf ik op het asfalt

Loudmouths kunnen beter hun mond houden

Maak me minder bang dan simpele papieren tijgers

Vuurbloem, wacht niet tot mijn tong zich splitst

Ik leid het spel zoals Oryu de rode pioenroos

In de mond, in het boek met pakkende rijmpjes

Een schaakbord tussen de ridder en de maaier

Ik word oud, maar het ongedierte zit in de pot

Zoals in Tattoo een verborgen spin op de rug

Tijden zijn ruw en taai als leer

Maar terwijl de wereld draait, leerde ik dat het leven een hel is

Tijden zijn ruw en taai als leer

Om te leren hartzeer en pijn te overwinnen

Alleen in mijn sneeuwstorm die vertraagt

Deze rare tijd past niet bij mij

Prachtig gezicht, vluchtige droom

Een winterse plensbui om het bloed op te ruimen

Voor een korte glorie nemen ze het aas

Hun dode vlees lijkt op de schubben van vissen

Gif op de bodem van een sake-beker

Jezelf wijden aan je passie zonder opgemerkt te worden

Dat gevoel dat het leven je gewoon wil afzetten

Een enorme dojo, verdedigen of aanvallen

Naamloze hond gevleid door een wraakzuchtige geest

Maar weet je dat nummer zeven niet verkoopt?

Verrader Slayer, Prowling Fugitive

De rappers zullen allemaal met vocoders zingen

Geluk in het fluitje van een roodborstje

En ik plaats eer boven alles

Het is een eer dat we daar leven, dat we daar sterven

Het is ter ere dat we lachen, we huilen

Zonder eer en principe is geluk niets

VII, equinoxbloem, geen imperium, geen escorte