Ballad om vintern - Veronica Maggio

Jag minns allt som vackert och färggrant

Jag minns hur vi brukade le

Men löven föll ner, elementen slogs på

Himlen blev färglös, oföränderligt grå

Jag har aldrig haft någon kul vinter

Sen jag var tolv, tretton år

Men man kan ju förstå, hur det blir så

När vår himmel är färglös, oföränderligt grå

Visst finns det stunder som skiner

Ibland kan det kännas okej

Men det blir i bästa fall, som på super 8-band

Där himlen är färglös, oföränderligt grå

Oföränderligt grå

Ik herinner me alles zo mooi en kleurrijk

Ik herinner me hoe we vroeger lachten

Maar de bladeren vielen naar beneden, de elementen gingen aan

De lucht werd kleurloos, onveranderlijk grijs

Ik heb nog nooit een leuke winter gehad

Sinds ik twaalf, dertien jaar oud was

Maar je kunt begrijpen hoe het zo zal zijn

Wanneer onze lucht kleurloos en onveranderlijk grijs is

Natuurlijk zijn er momenten die stralen

Soms kan het goed voelen

Maar het zal op zijn best zijn, zoals op super 8 bands

Waar de lucht kleurloos is, onveranderlijk grijs

onveranderlijk grijs