Luutarha - Verjnuarmu

Ee tähän vuojenaekaan paenu hakku muan kuoreen

Luutarhaan outtamaan viijään arkku vaenajan tuoreen

Muanpovveen piäsöövät kuhan noosoo tookoheinät

Jiä tuakse kuuraset, kylymät kiviseinät

Luutarhasta poes, povveen muan piästävä oesj'

Aakee arkut, herree ruatokansa

Vuan eepä nuo arvoo vaenajia olevansa

Luutarhasta levon jäläkeen parraan elon

Tulloo väkkee tuomaan kuolemanpelon

Lähtöö kukkii kottiisa muistamatta männeitä

Pihhoehisa piästyä ee huoli rakkaat heitä

Surruusa sortuuvat, kun karsikkolaatasa löytää

Liekit mustat syvämmiin syttyy ja vihasa näättää

Ee dit jaar zal ik niet ontsnappen aan het vellen van Mua's schors

Naar het skelet om de kist vers uit de dugout te halen

De baars van de snoek in Muanpovvee noosoo nam het hooi

Het wordt ondersteund door ijzige, dikke stenen muren

Poëziewinkel, borstwater

Aakee kisten, hier eten mensen

Ik denk niet dat ze vijanden waarderen

Van het vlees tot de rest van de sporen van de baard van het leven

Tulloo dwingt om de angst voor de dood te brengen

Vertrek bloeit thuis zonder aan de dennen te denken

Pihhoehisa blijf bij je zorgen lieverds

De rouw zal instorten als de pruimenplaat wordt gevonden

De vlammen van de zwarten gaan dieper en de woede schreeuwt