Depressive Mood - VELIAL SQUAD

Смой кровь святой водой

Присыпь тела врагов сырой листвой

Давно не видел снов

Один на один с тьмой

С ней стоя у воды с затянутой петлёй

Они всерьёз все думают что знаю нас,

Но наши псы сорвутся по команде фас

Это их судный час, увы Христос не спас

Те чуют вкус их плоти будто в первый раз

Злобный облик Велиал тут в главной роли

Тот бледный утопленник увы не знаю боли

Оставлю выжженное поле

Бесы тянут за собой во тьму

И ты же знаешь мы ведь с ними в доле

Гниющий мертвый выродок

Мою могилу вырыл мрак

Янг Викирнес пылает храм

Это сигнальный знак

Брось в болото и оставь нас здесь

В густой тине где не ловит сеть

На мне новый Пигаль, в листе скручена шмаль

В моих красных глазах воцарилась печаль

Между черных ветвей и течения дней

Ветер разносит дым жженых церквей

Псилоцибин вел меня через лес

Сквозь густые деревья, к местам черных месс

Теряясь текстурах, под нарко-микстурой

Расширенный разум видел смерти фигуру

Птицы мне пели прощальным оркестром

Плач призывал идти в гиблое место

Где корни сплетают могильный венок

Они точно знают как я одинок

Последний звонок набираю я плагу

Последний глоток кодеиновой влаги

Меня тащит вниз домой в пекло ада

Заслуженный приз после мертвого сада

Was het bloed weg met wijwater

Bestrooi de lichamen van vijanden met vochtig gebladerte

Lang niet gedroomd

Eén op één met duisternis

Met haar aan het water met een strakke strop

Ze denken serieus allemaal dat ze ons kennen

Maar onze honden zullen breken op bevel van het gezicht

Dit is hun uur van oordeel, helaas, Christus heeft niet gered

Die ruiken de smaak van hun vlees alsof ze voor het eerst zijn

De kwaadaardige verschijning van Belial is hier in de titelrol

Die bleke verdronken man, helaas, ik ken geen pijn

Ik laat een verschroeid veld achter

Demonen slepen je de duisternis in

En je weet dat we met hen delen

Rottende dode nerd

De duisternis heeft mijn graf gegraven

Jonge Vikirnes zetten de tempel in vuur en vlam

Dit is een teken

Gooi in het moeras en laat ons hier

In dikke modder waar het net niet grijpt

Ik draag een nieuwe Pigalle, een schmal is gedraaid in een laken

Verdriet regeerde in mijn rode ogen

Tussen de zwarte takken en de stroom van dagen

De wind draagt ​​de rook van de verbrande kerken

Psilocybine leidde me door het bos

Door de dichte bomen, naar de plaatsen van zwarte massa's

Verdwalen in texturen, onder drugsdrank

Uitgebreide geest zag doodscijfer

De vogels zongen voor mij met een afscheidsorkest

Huilend aangespoord om naar een dode plaats te gaan

Waar wortels een grafkrans weven

Ze weten precies hoe eenzaam ik ben

Het laatste gesprek dat ik bel, sluit ik aan

Laatste slok codeïnevocht

Ik word naar huis naar de hel gesleept

Welverdiende prijs na de dode tuin