Collapse - Vektor

We don’t belong at these heights

Watching over all

We’ve come to the point of the obelisk

Impaled as we fall

Collapse under the weight of time

In this still life of our design

Collapse into a great resolve

Everything falls

A broken image reflects from a shattered surface

Its shards of truth cut clean their meaning, our purpose

A tearful dawn sheds light

On what we have become

We were not meant to live like this

No life, no freedom

A broken image reflects from a shattered surface

Its shards of truth cut clean their meaning, our purpose

To struggle, to glean, to want, to bleed

We’ve bided time

We’ve traveled to distant worlds

On our quest for knowledge and power

We’ve traced the galactic whorls

And now full circle

Unfulfilled by what we’ve seen

This is it, one galaxy

Out of the shadows, my silhouette is torn

Freed from the darkness, I see my vile form

Bleeding out from a spiral clade

This is all I have

This is all that I have

To live, to die, to lose our pride

To accept our fate

Life is not ours to dictate

Stagnation is death in a constitution of progress

Now at the zenith there is nowhere left

Nowhere left to go but down

Ruling in the present while the future eludes us

The further we push forward

The harder it becomes to look back

To struggle, to glean, to want, to bleed

To live, we must die

We live to die

We horen niet thuis op deze hoogten

Over alles waken

We zijn op het punt van de obelisk gekomen

Gespietst terwijl we vallen

Ineenstorten onder het gewicht van de tijd

In dit stilleven van ons ontwerp

Ineenstorten tot een grote vastberadenheid

Alles valt

Een gebroken afbeelding weerkaatst op een verbrijzeld oppervlak

De scherven van de waarheid snijden hun betekenis schoon, ons doel

Een betraand ochtendgloren werpt licht

Op wat we zijn geworden

We waren niet bedoeld om zo te leven

Geen leven, geen vrijheid

Een gebroken afbeelding weerkaatst op een verbrijzeld oppervlak

De scherven van de waarheid snijden hun betekenis schoon, ons doel

Worstelen, verzamelen, willen, bloeden

We hebben tijd afgewacht

We zijn naar verre werelden gereisd

Op onze zoektocht naar kennis en macht

We hebben de galactische kransen getraceerd

En nu de cirkel rond

Onvervuld door wat we hebben gezien

Dit is het, één sterrenstelsel

Uit de schaduw, mijn silhouet is verscheurd

Bevrijd van de duisternis, zie ik mijn verachtelijke vorm

Bloeden uit een spiraalvormige clade

Dit is alles wat ik heb

Dit is alles wat ik heb

Om te leven, om te sterven, om onze trots te verliezen

Om ons lot te accepteren

Het is niet aan ons om het leven te dicteren

Stagnatie is de dood in een grondwet van vooruitgang

Nu op het zenit is er niets meer over

Nergens anders om heen te gaan, behalve naar beneden

Regeren in het heden terwijl de toekomst ons ontgaat

Hoe verder we vooruit gaan

Hoe moeilijker het wordt om terug te kijken

Worstelen, verzamelen, willen, bloeden

Om te leven, moeten we sterven

We leven om te sterven