Дили-дили-бом - Варчун

Режиссер — Антон Миронов.

Дили дили бом, закрой глаза скорее.

Кто-то ходит за окном и стучится в двери.

Дили дили бом — стучит ночная птица.

Он уже пробрался в дом, и давно не спится.

Остаток серых будней растворяется в спиртном,

Луна на мутном небе расплылась бледным пятном.

Кто-то ходит за окном, слышишь проваливаясь в сон.

Тук-тук-тук-тук — шаги с часами в унисон.

Забейся в дальний угол и лучше не дыши,

Ищи убежище от шторма — убежище души,

Железа и земли.

В кармане ржавый гвоздь

Не остановит злость, которой переполнен полуубитый гость.

Это просто жуть — потерять свою веру, потерять свой путь,

Не забудь в чём суть — заберут твою душу, назад не вернуть.

Ядовит как ртуть.

Я просто положу руку тебе на грудь.

Глубоко вдохнуть.

Прости, не обессудь.

Я тоже видел зло, я знаю, что такое горе.

Я словно Моисей, тонущий в расступившемся море.

Высокомерен был, тщеславен, горделив не в меру.

Они забрали мою душу за то, что я утратил веру.

Скоро тебя не станет.

Свобода от ненужных нужд.

Соединишься с нами в пристанище безбожных душ.

Всё, о чём я говорю с тобой, постараюсь выразить одной строкой:

Если нет веры, то никогда твоя душа не обретёт покой.

Февраль, 2016.

Geregisseerd door Anton Mironov.

Dili dili bom, sluit snel je ogen.

Iemand loopt door het raam en klopt op de deur.

Dili dili bom - de nachtvogel klopt.

Hij is al het huis binnengekomen en heeft lang niet geslapen.

De rest van het grijze dagelijkse leven lost op in alcohol,

De maan aan de bewolkte hemel vervaagde tot een bleke vlek.

Er loopt iemand door het raam, je hoort in een droom vallen.

Klop-klop-klop-klop - stappen met de klok in koor.

Verberg jezelf in een verre hoek en beter niet ademen,

Zoek beschutting tegen de storm - beschutting van de ziel

IJzer en aarde.

Roestige spijker in zak

Het zal de woede waarmee de halfdode gast wordt overweldigd niet stoppen.

Het is gewoon eng om je geloof te verliezen, de weg kwijt te raken

Vergeet niet wat het punt is - ze zullen je ziel nemen, je zult het niet teruggeven.

Giftig als kwik.

Ik leg gewoon mijn hand op je borst.

Haal diep adem.

Sorry, oordeel niet over mij.

Ik zag ook het kwaad, ik weet wat verdriet is.

Ik ben als Mozes die verdrinkt in een scheidende zee.

Hij was arrogant, ijdel, onmetelijk trots.

Ze namen mijn ziel omdat ik mijn geloof had verloren.

Binnenkort ben je weg.

Vrij van onnodige behoeften.

Je zult je met ons verenigen in de haven van goddeloze zielen.

Alles waar ik het met je over heb, zal ik in één regel proberen uit te drukken:

Als er geen geloof is, zal je ziel nooit vrede vinden.

februari 2016.