Kayleigh - Vanden Plas

Do you remember chalk hearts melting on a playground wall?

Do you remember dawn escapes from moon washed college halls?

Do you remember the cherry blossom in the market square?

Do you remember I thought it was confetti in our hair?

By the way, didn’t I break your heart?

Please excuse me I never meant to break your heart

So sorry I never meant to break your heart

But you broke mine

Kayleigh, is it too late to say I’m sorry?

And, Kayleigh, could we get it together again

I just can’t go on pretending that it came to a natural end

Kayleigh, oh I never thought I’d miss you

And, Kayleigh, I thought that we’d always be friends

We said our love would last forever

So how did it come to this bitter end?

Do you remember barefoot on the lawn with shooting stars?

Do you remember the loving on the floor in Belsize Park?

Do you remember dancing in stilettos in the snow?

Do you remember you never understood I had to go?

By the way, didn’t I break your heart?

Please excuse me, I never meant to break your heart

So sorry, I never meant to break your heart

But you broke mine

Kayleigh, I just want to say I’m sorry

But, Kayleigh, I’m too scared to pick up the phone

To hear you’ve found another lover to patch up our broken home

Kayleigh, I’m still trying to write that love song

Kayleigh, it’s more important to me, now you’re gone

Maybe it will prove that we were right

Or it’ll prove that I was wrong

Herinner je je de krijtharten die smelten op een speelmuur?

Herinner je je de ontsnappingen van de dageraad uit door de maan gewassen collegezalen?

Herinner je je de kersenbloesem op het marktplein nog?

Weet je nog dat ik dacht dat het confetti in ons haar was?

Trouwens, heb ik je hart niet gebroken?

Excuseer me, het was nooit mijn bedoeling om je hart te breken

Het spijt me dat het nooit mijn bedoeling was om je hart te breken

Maar je hebt de mijne gebroken

Kayleigh, is het te laat om te zeggen dat het me spijt?

En, Kayleigh, kunnen we het weer samen krijgen?

Ik kan gewoon niet blijven doen alsof het tot een natuurlijk einde kwam

Kayleigh, oh ik had nooit gedacht dat ik je zou missen

En, Kayleigh, ik dacht dat we altijd vrienden zouden blijven

We zeiden dat onze liefde voor altijd zou duren

Dus hoe is het tot dit bittere einde gekomen?

Herinner je je nog dat je blootsvoets op het gazon stond met vallende sterren?

Herinner je je de liefde op de vloer in Belsize Park nog?

Weet je nog dat je op stiletto's in de sneeuw danste?

Weet je nog dat je nooit begreep dat ik moest gaan?

Trouwens, heb ik je hart niet gebroken?

Excuseer me, het was nooit mijn bedoeling om je hart te breken

Het spijt me, het was nooit mijn bedoeling om je hart te breken

Maar je hebt de mijne gebroken

Kayleigh, ik wil even zeggen dat het me spijt

Maar Kayleigh, ik ben te bang om de telefoon op te nemen

Om te horen dat je een andere minnaar hebt gevonden om ons gebroken huis op te knappen

Kayleigh, ik probeer nog steeds dat liefdesliedje te schrijven

Kayleigh, het is belangrijker voor mij, nu ben je weg

Misschien bewijst het dat we gelijk hadden

Of het zal bewijzen dat ik het bij het verkeerde eind had