De Store Smerte - Unto Ashes

I, store smerter!

Dødens vilde kjærtegn!

Dens hete elskovshandlinger mod os

Paa det, at vi skal mykne i hans armet

Og knuges spake i vor levetrods!

Du menneske!

Du flammer av hans aande

Hans sværmeriske aande paa kin kind

Og i hans armer stammer du i vaande

I svimmel vaande: «Ja!

Jeg skal bli din!

Jeg tror den haand, som stryker mine lemmer!

Jeg dør av dine kysse paa mit kjod!

Men knug mig ikke, elskede, det hæmmer

Min egen elskov, kongelige død!"

Du menneske!

Naar lydige og fromme

Hans armer har dit legeme forladt

Og venter, aabne, paa dit glade komme —

Plev nogen elsker dypere bedratt?

In, grote pijn!

De wilde strelingen van de dood!

Zijn hete daden van liefde tegen ons

Over het feit dat we zachter moeten worden in zijn arm

En knijp de hendel in ondanks ons leven!

Jij mens!

Je staat in vuur en vlam met zijn geest

Zijn zwermende geest op zijn wang

En in zijn armen struikel je in het water

In duizelingwekkende dwaling: «Ja!

Ik zal de jouwe zijn!

Ik geloof de hand die mijn ledematen streelt!

Ik sterf van je kussen op mijn vlees!

Maar knuffel me niet, geliefde, het remt

Mijn eigen liefde, koninklijke dood!"

Jij mens!

Te gehoorzaam en vroom

Zijn armen hebben je lichaam verlaten

En wachten, open, voor uw gelukkige komst -

Werd iemand minnaar diep bedrogen?