Vägen som kallar - Uno Svenningsson

Du vckte mig sakta och ridn gick upp.

Min hjrna var vilsen dr bakom min lugg.

I gr var jag tjugo i dag r jag halv vgs.

Som en orkan rasar tiden frbi.

Jag stod dr och vntade p fel perrong.

Jag missade tget gng p gng.

Med ftterna i norr och mina tankar i sder.

Att byta spr det r det jag behver

Hr r vgen som kallar,

som jag mste ta fr att m bra.

Hr r vgen som kallar.

Jag ser den framfr mig, och jag har inget val.

Jag snurrar min jordglob och pekar frstrtt,

p alla stllen mina skor har ntt.

Jag drmmer om tiden som jag vill ha tillbaka.

Och jag kan nnu knna hur dom smakar.

Men hur lngt jag n reser finns det bara en stig,

fr mitt bldande hjrta och mitt eget krig.

Jag hjer en skl fr ett nytt perspektiv,

nr ngon annnan kmpar fr sitt liv.

Hr r vgen som kallar,

som jag mste ta fr att m bra.

Hr r vgen som kallar.

Jag ser den framfr mig, och jag har inget val.

Det s ltt att glmma det man har.

Det krvs att ngot hnder fr att ta nya tag.

Ska du ngra det du gjorde eller det du inte har gjort?

Det finns inget orakel, finns inga svar,

men viljan har vaknat nu kommer jag.

Hr r vgen som kallar,

som jag mste ta fr att m bra.

Hr r vgen som kallar.

Jag ser den framfr mig, och jag har inget val.

Je maakte me langzaam wakker en de rit ging omhoog.

Mijn hersens gingen verloren achter mijn haar.

Gisteren was ik twintig, vandaag ben ik halverwege.

Als een orkaan vliegt de tijd voorbij.

Ik stond daar te wachten op het verkeerde perron.

Ik miste de trein keer op keer.

Met mijn voeten naar het noorden en mijn gedachten naar het zuiden.

Van taal veranderen is wat ik nodig heb

Hier is de weg die roept,

die ik moet nemen om me goed te voelen.

Hier is de weg die roept.

Ik zie het voor me, en ik heb geen keus.

Ik draai mijn wereldbol en wijs angstig,

op alle plaatsen die mijn schoenen hebben gedragen.

Ik droom van de tijd die ik terug wil.

En ik kan nog steeds voelen hoe ze smaken.

Maar hoe ver ik ook reis, er is maar één pad,

voor mijn bloedend hart en mijn eigen oorlog.

Ik ben hier voor een nieuw perspectief,

wanneer iemand anders vecht voor zijn leven.

Hier is de weg die roept,

die ik moet nemen om me goed te voelen.

Hier is de weg die roept.

Ik zie het voor me, en ik heb geen keus.

Het is gemakkelijk om te vergeten wat je hebt.

Er is iets nodig om nieuwe stappen te zetten.

Ga je toegeven wat je wel of niet hebt gedaan?

Er is geen orakel, er zijn geen antwoorden,

maar de wil is ontwaakt nu ik kom.

Hier is de weg die roept,

die ik moet nemen om me goed te voelen.

Hier is de weg die roept.

Ik zie het voor me, en ik heb geen keus.