Vägen blir ensam - Uno Svenningsson

Bilden är frusen, den här lilla världen är sig lik

Till och med ljuset som om jag aldrig gick

Ja bilden är frusen, som på ett gammalt vykort

En handstil som jag känner så väl

Vägen blir ensam, vägen blir ensam

Vägen blir ensam utan dig

Jag vände mig aldrig om, jag tog dagen som den kom

Livet tog mig i sin hand, det bar iväg över hav och land

Jag vet du frågade efter mig men jag vände mig aldrig om

Jag vände mig aldrig om

Stegen dom tar mig fram till gläntan som var vår

En äng full av blommor vågar knappt tänka

Hur många år

Som har passerat, sedan jag stod här lycklig med dig

Som jag känner så väl

Vägen blir ensam, vägen är ensam

Vägen blir ensam utan dig

Ja vägen är nsam, vägen är ensam

Vägen blir nsam utan dig

Jag vände mig aldrig om, jag tog dagen som den kom

Livet tog mig i sin hand, det bar iväg över hav och land

Jag vet du frågade efter mig men jag vände mig aldrig om

När livet tog mig i sin hand, det bar iväg över hav och land

Jag vet du frågade efter mig, men jag vände mig aldrig om

Nej jag vände mig aldrig om, nej jag vände mig aldrig om

Het beeld is bevroren, deze kleine wereld is hetzelfde

Zelfs het licht alsof ik nooit ben geweest

Ja, de foto is bevroren, zoals op een oude ansichtkaart

Een handschrift dat ik zo goed ken

De weg zal eenzaam zijn, de weg zal eenzaam zijn

De weg zal eenzaam zijn zonder jou

Ik draaide me nooit om, ik nam de dag zoals hij kwam

Het leven nam me in zijn hand, het werd meegesleurd over zee en land

Ik weet dat je naar me vroeg, maar ik heb me nooit omgedraaid

Ik heb me nooit omgedraaid

De stappen die ze me naar de open plek brengen die van ons was

Een weiland vol bloemen durft bijna niet te denken

Hoeveel jaar

Wat voorbij is sinds ik hier stond blij met jou

Zoals ik het zo goed ken

De weg is eenzaam, de weg is eenzaam

De weg zal eenzaam zijn zonder jou

Ja, de weg is eenzaam, de weg is eenzaam

De weg zal eenzaam zijn zonder jou

Ik draaide me nooit om, ik nam de dag zoals hij kwam

Het leven nam me in zijn hand, het werd meegesleurd over zee en land

Ik weet dat je naar me vroeg, maar ik heb me nooit omgedraaid

Toen het leven me bij de hand nam, voerde het mee over zee en land

Ik weet dat je naar me vroeg, maar ik heb me nooit omgedraaid

Nee ik heb me nooit omgedraaid, nee ik heb me nooit omgedraaid