Zu Hause blüht jetzt der Flieder - Udo Jürgens, Die Octavios

Ich habe soviel von der Welt geseh’n,

ich kenne das Glück und die Not.

Ich nahm jede Arbeit, ob schlecht oder schön,

denn ich brauchte das tägliche Brot.

Ich grub unter Tage nach Erz und Blei

in der Fremde jahrein und jahraus.

Und über den Bergen, da lachte der Mai,

und ich wünschte, ich wäre zu Haus.

Zu Hause blüht jetzt der Flieder,

erklingen Lieder,

beim gold’nen Wein.

Zu Hause blüht jetzt der Flieder,

wann werd' ich wieder

zu Hause sein?

In tropischer Sonne am Kongo-Fluß,

da bauten wir einen Kanal.

Mich packte das Fieber,

da machte ich Schluß

und es war mir schon alles egal.

Doch dann kam ein Mädchen mit blondem Haar,

und wir zogen durch’s Leben zu zweit.

Nur einmal im Jahr, wenn es Mai wieder war,

träumte ich von alter Zeit.

Zu Hause blüht jetzt der Flieder,

wann werd' ich wieder

zu Hause sein?

Ik heb zoveel van de wereld gezien

Ik ken geluk en tegenspoed.

Ik nam elke baan, slecht of leuk,

want ik had dagelijks brood nodig.

Ik groef ondergronds naar erts en lood

jaar in, jaar uit in het buitenland.

En over de bergen lachte May,

en ik wou dat ik thuis was

De seringen bloeien nu thuis,

klinken liedjes,

met gouden wijn.

De seringen bloeien nu thuis,

wanneer zal ik weer zijn

thuis zijn?

In de tropische zon aan de Congostroom,

daar hebben we een kanaal aangelegd.

ik heb koorts

dus ik maak er een einde aan

en het kon me helemaal niets schelen.

Maar toen kwam er een meisje met blond haar

en we gingen samen door het leven.

Slechts één keer per jaar toen het weer mei was

Ik droomde van vroeger.

De seringen bloeien nu thuis,

wanneer zal ik weer zijn

thuis zijn?