The Train Bridge - Twelve Tribes

Welcome to the inside

The dim light of revolution personified

Where your god is an assortment of colors and lines

In the city some days I hear the train coming

Like a three fold Armageddon swallowing time

I feel the ocean coming alive

The rain falls like gunfire

And the sky falls apart

You are not who you say you are

I am counterfeit

We live on top of the most beautiful world

It’s not real, we’re running out of time as it is

I am counterfeit

Save your breath, save your breath

There are some places where the beauty does not reach

The rain storms flood the dead streets with innocent blood

Drowning your salvation in the undertow of your god

What have you become

I remember to tread water

I’m not breathing in

(Your sins show who you really are)

As I feel the ocean coming alive

I am less human inside

The streets run with the blood of the sanctified

Nothing has ever felt so cold as the silence tonight

In the city some days I hear the train coming

I am waiting to destroy this image of life

We live on top of the most beautiful world

It’s not real, we’re running out of time as it is

My name will crash these walls

And you will know my name is revolution

For the last time

Welkom aan de binnenkant

Het vage licht van de revolutie gepersonifieerd

Waar je god is een assortiment van kleuren en lijnen

In de stad hoor ik soms de trein aankomen

Zoals een drievoudige Armageddon die tijd slikt

Ik voel de oceaan tot leven komen

De regen valt als geweervuur

En de lucht valt uit elkaar

Je bent niet wie je zegt dat je bent

Ik ben vals

We leven op de top van de mooiste wereld

Het is niet echt, we hebben bijna geen tijd meer zoals het is

Ik ben vals

Spaar je adem, spaar je adem

Er zijn sommige plaatsen waar de schoonheid niet reikt

De regenstormen overspoelen de dode straten met onschuldig bloed

Je redding verdrinken in de onderstroom van je god

Wat ben je geworden?

Ik herinner me om te watertrappelen

Ik adem niet in

(Je zonden laten zien wie je werkelijk bent)

Terwijl ik de oceaan tot leven voel komen

Ik ben van binnen minder menselijk

De straten lopen van het bloed van de geheiligden

Niets heeft ooit zo koud gevoeld als de stilte vannacht

In de stad hoor ik soms de trein aankomen

Ik wacht om dit beeld van het leven te vernietigen

We leven op de top van de mooiste wereld

Het is niet echt, we hebben bijna geen tijd meer zoals het is

Mijn naam zal deze muren doen crashen

En je zult weten dat mijn naam revolutie is

Voor de laatste keer