Strings - Twelve Tribes

Stitch me from the inside out tell me you love me i am what you

Want and i am what you need sew your face onto mine in red split

Tongues let pins seal my lips wheeling in vines stitching over again

And spools becoming untied winding needles dysphoria sets in drag

Knots at the corners of my eyes as i wander into low fields testing

My wings i am a boy under grey skies and still i pretend but i am

Caught in a closed room with flickering lights and i can’t see

Anything i can feel only insects of a gift called grace and venus

Palms release their clinch letting go of foolishness spinning in

Circles staring at the sun laughing and floating and dancing in love

My arms outstretched catching stars in the day a blue stem with

Green eyes i say hello to her smile painting flowers pink clovers

And giving water to them the drops burst into fairies caterpillars in

Disguise leaving worms with no passion barely able to fly i lay

Coiled in strings spun into my everything twisting until finally it

Became all that i’ve ever wanted and she rings a blue bell for the

Day from the will o' the wisp i touch her belly to say things will be

Okay baby girl i can fly i can fly i can’t remember if i choked i’m

Sure that i have flown better winds i am a man designed to break to

Fail yet to impress and venus palms released to their finger blades

Ripping me to fuck frayed ropes bent strings

Naai me van binnenuit, vertel me dat je van me houdt, ik ben wat je bent

Wil en ik ben wat je nodig hebt naai je gezicht op het mijne in rode split

Tongen laten spelden mijn lippen verzegelen, draaiend in wijnstokken die weer over elkaar naaien

En spoelen die losraken opwindnaalden dysforie zet in slepen

Knoesten in mijn ooghoeken terwijl ik in lage velden dwaal om te testen

Mijn vleugels, ik ben een jongen onder een grijze lucht en ik doe nog steeds alsof, maar ik ben

Gevangen in een afgesloten ruimte met flikkerende lichten en ik kan het niet zien

Alles wat ik kan voelen alleen insecten van een geschenk genaamd genade en venus

Palmen laten hun klink los en laten de dwaasheid los

Cirkels staren naar de zon lachend en zwevend en dansend in liefde

Mijn uitgestrekte armen vangen sterren in de dag een blauwe steel met

Groene ogen, ik zeg hallo tegen haar glimlach die bloemen roze klavertjes schildert

En door ze water te geven, barsten de druppels in feeënrupsen in

Vermomming laat wormen zonder passie achter die ik nauwelijks kan vliegen

Opgerold in snaren gesponnen in mijn alles draaiend totdat het uiteindelijk

Werd alles wat ik ooit wilde en ze luidt een blauwe bel voor de

Day from the will o' the dwaallichtje raak ik haar buik aan om te zeggen dat het goed zal komen

Oké schat, ik kan vliegen, ik kan vliegen, ik kan me niet herinneren of ik gestikt ben ik ben

Ik weet zeker dat ik betere wind heb gevlogen, ik ben een man die is ontworpen om te breken

Nog geen indruk kunnen maken en de venuspalmen zijn losgelaten op hun vingerbladen

Me scheuren om gerafelde touwen en gebogen snaren te neuken