Chroma - Twelve Tribes

You only get one chance

I locked myself away in your hands

Time and again intoxicated by your scent

And I lost it, affection was force fed

Because it wasn’t meant for me

You weren’t meant for me

I keep a piece of your sincerity

Locked in vials of stress

Rope off the contempt

Tap the syringe

Leave your confession in my skin

You cried for me inside

I thought you die for me

I’m giving myself a second chance to explain

You said all the wrong things as I walked away

Here it comes again

I’ve been through the desert

On a horse with no name

I sleep in gasoline on a burning floor

So stop me if you’ve heard this one before

The green in complication

My static situation bends

To transpose my starving expectations end

The leeches spill infection

My reflection shows half a man

It’s not enough you killed what I could have been

I’m giving myself a second chance to explain

You said all the wrong things as I walked away

Everyone I know seems to know me better than I know myself

They have no idea

It makes sense to feel pain

It makes sense to need pain

You only get once chance to decide

I guess I’ll make up my mind when the time is right

You only get one chance to be alive

If your patience is waning it will only pass you by

It won’t pass me by

And in the heart pounding end

The sun has not yet set

There is still a light that shines in the distance

I tried so hard to find the right thing

When I’m sorry is all I had to say

Maybe the pain was more than it seemed

I was awake trying to function in a dream

I want to walk with your hand in my hand

To find a place where this dream ends

And you and I begin

Je krijgt maar één kans

Ik heb mezelf opgesloten in jouw handen

Keer op keer bedwelmd door je geur

En ik verloor het, genegenheid werd onder dwang gevoed

Omdat het niet voor mij bedoeld was

Je was niet voor mij bedoeld

Ik bewaar een stukje van je oprechtheid

Opgesloten in flacons met stress

Roep de minachting weg

Tik op de spuit

Laat je bekentenis in mijn huid

Je huilde om me van binnen

Ik dacht dat je voor me stierf

Ik geef mezelf een tweede kans om het uit te leggen

Je zei de verkeerde dingen toen ik wegliep

Hier komt het weer

Ik ben door de woestijn geweest

Op een paard zonder naam

Ik slaap in benzine op een brandende vloer

Dus stop me als je deze eerder hebt gehoord

Het groen in de complicatie

Mijn statische situatie buigt

Om mijn hongerige verwachtingen om te zetten, eindigen

De bloedzuigers morsen infectie

Mijn spiegelbeeld toont een halve man

Het is niet genoeg dat je hebt gedood wat ik had kunnen zijn

Ik geef mezelf een tweede kans om het uit te leggen

Je zei de verkeerde dingen toen ik wegliep

Iedereen die ik ken, lijkt mij beter te kennen dan ik mezelf ken

Ze hebben geen idee

Het is logisch om pijn te voelen

Het is logisch om pijn te hebben

Je krijgt maar één keer de kans om te beslissen

Ik denk dat ik een besluit zal nemen als de tijd rijp is

Je krijgt maar één kans om te leven

Als je geduld opraakt, gaat het alleen maar aan je voorbij

Het gaat me niet voorbij

En in het hart bonzende einde

De zon is nog niet onder

Er is nog steeds een licht dat in de verte schijnt

Ik heb zo mijn best gedaan om het juiste te vinden

Als het me spijt is alles wat ik te zeggen heb

Misschien was de pijn meer dan het leek

Ik was wakker terwijl ik probeerde te functioneren in een droom

Ik wil lopen met je hand in mijn hand

Om een ​​plek te vinden waar deze droom eindigt

En jij en ik beginnen