Casta Diva, che inargenti

queste sacre antiche piante,

a noi volgi il bel sembiante

senza nube e senza vel…

Tempra, o Diva,

tempra tu de' cori ardenti

tempra ancora lo zelo audace,

spargi in terra quella pace

che regnar tu fai nel ciel…

Fine al rito: e il sacro bosco

Sia disgombro dai profani.

Quando il Nume irato e fosco,

Chiegga il sangue dei Romani,

Dal Druidico delubro

La mia voce tuoner?.

Cadr?;

punirlo io posso.

(Ma, punirlo, il cor non sa.

Ah!

bello a me ritorna

Del fido amor primiero;

E contro il mondo intiero…

Difesa a te sar?.

Ah!

bello a me ritorna

Del raggio tuo sereno;

E vita nel tuo seno,

E patria e cielo avr?.

Ah, riedi ancora qual eri allora,

Quando il cor ti diedi allora,

Ah, riedi a me.)

Casta Diva, die zilver

deze heilige oude planten,

keer je mooie gezicht naar ons

zonder wolk en zonder sluier...

Temperament, o Diva,

je tempert de vurige koren

temper nog steeds de gedurfde ijver,

verspreid die vrede op aarde

wat voor heerschappij voert u in de hemel...

Einde van de ritus: en het heilige hout

Walgen van de profane.

Toen de toornige en sombere God,

Vraag om het bloed van de Romeinen,

Van de Druidico delubro

Mijn stem zal donderen.

Cadr ?;

Ik kan hem straffen.

(Maar straf hem, het hart weet het niet.

Ah!

leuk voor mij komt terug

Van de trouwe oerliefde;

En tegen de hele wereld...

Verdediging voor jou zal zijn.

Ah!

leuk voor mij komt terug

Van je serene straal;

En het leven in je baarmoeder,

En vaderland en hemel zal hij hebben?

Ah, heb nog steeds wat je toen was,

Toen het hart dat ik je toen gaf,

Ah, breng het terug naar mij.)