За ивами - TRUEтень

Снова где-то звонки отслежены,

И на простыни пятна алые.

Всё не будет уже по-прежнему,

Побегут с горы вниз воды талые.

Солнце желтое над околицей,

И деревья стоят лохматые.

Мы бухаем тут все и колемся,

Без вины мы все виноватые.

Пусть нам ляжет путь красным бархатом,

И пусть печка трещит поленьями.

Не скули, родной.

Ну ты на*уй так?

Это, братка, дела семейные.

Отзвенит звонок поздней осенью,

Заиграют часы с кукушкою.

Мы засижены все до проседи.

Надышаться б родной избушкою.

Сядет солнце вдали за ивами.

Меня гложет тоска сердечная.

Вам привет передам, ленивые.

Вам привет передам, беспечные.

Сядет солнце вдали за ивами.

Меня гложет тоска сердечная.

Вам привет передам, ленивые.

Вам привет передам, беспечные.

Декабрь, 2015.

Weer ergens worden de oproepen getraceerd,

En er zijn scharlaken vlekken op de lakens.

Alles zal niet hetzelfde zijn

Gesmolten water zal van de berg naar beneden stromen.

De zon is geel over de rand,

En de bomen zijn ruig.

We bonzen hier allemaal en injecteren onszelf,

Zonder schuld zijn we allemaal schuldig.

Laten we het pad van rood fluweel neerleggen,

En laat de kachel knetteren van de houtblokken.

Niet zeuren, schat.

Nou, heb je verdomme gelijk?

Dit, broeder, is een familieaangelegenheid.

De bel gaat in de late herfst,

De koekoeksklok zal spelen.

We zitten allemaal tegen grijze haren aan.

Adem de inheemse hut in.

De zon gaat ver achter de wilgen onder.

Hartzeer knaagt aan me.

Zeg hallo tegen jullie luie mensen.

Ik zal je gedag zeggen, onvoorzichtig.

De zon gaat ver achter de wilgen onder.

Hartzeer knaagt aan me.

Zeg hallo tegen jullie luie mensen.

Ik zal je gedag zeggen, onvoorzichtig.

december, 2015.