Танец теней - TRUEтень

Проведу жирную черту, а за ней,

Снова мерцает мой город в холодном огне,

Эй, оденусь потеплей, так задумано,

Вперед, это танец теней.

Картина на стене, это мой батискаф,

Все на глазах темнеет, ударами по вискам.

Это хитрый сканк, я головой ощущаю солнечный Пакистан

Порядочный арестант, не прошлого миф.

Тут над районами кружат голодные грифы.

Туго закручен сплиф,

Скоро белый лист бумаги сотрется о грифель,

Залистаны страницы в поисках истин,

Помню, ноги загребали вчерашние листья.

Незнакомые иероглифы на стенах кистью,

Нужна будет подмога моя, только свистни.

Припев:

Я тут один, я ведомый пустотою, за мной иди.

Сам себе господин, я уже много натворил.

Прости, Господи.

Я тут один, я ведомый пустотою, за мной иди.

Сам себе господин, я уже много натворил.

Порабощенный темнотой, сейчас мой черед,

Среди обшарпанных высоток пленящий полет.

Сын, сын без отца вперёд.

Молча пострел из зеркала, время идет.

Наиграет мне печаль мою в углу рояль.

Люди прятали отчаяние под вуаль.

Молчала Земля среди осколков бытия,

Никого не жаль мне, это музыка зеркал.

На серых стенах жесты немого языка,

Справа и слева тронет теплая рука холодное тело.

Сынок, что ты наделал.

Возвращаются на пруд к полудню утки,

Я никуда не выходил годами сутками,

Мне это самобичевание несет плоды,

Суицидальный оборот времен, в кольцах дым.

Припев:

Я тут один, я ведомый пустотою, за мной иди.

Сам себе господин, я уже много натворил.

Прости, Господи.

Я тут один, я ведомый пустотою, за мной иди.

Сам себе господин, я уже много натворил.

Ik zal een dikke lijn trekken, en daarbuiten,

Weer flikkert mijn stad in koud vuur,

Hé, ik kleed me warm aan, zo hoort het

Kom op, het is een schaduwdans.

Foto aan de muur, dit is mijn bathyscaaf

Alles wordt donker voor onze ogen, met klappen op de slapen.

Het is een lastig stinkdier, ik voel zonnig Pakistan in mijn hoofd

Een fatsoenlijke gevangene, geen mythe uit het verleden.

Hongerige gieren cirkelen hier over de wijken.

Splif is strak gedraaid,

Binnenkort wordt het witte vel papier op de lijn gewist,

Pagina's worden omgeslagen op zoek naar waarheden,

Ik herinner me dat mijn voeten de bladeren van gisteren harken.

Onbekende hiërogliefen op de muren met een borstel,

Mijn hulp zal nodig zijn, fluit maar.

Refrein:

Ik ben hier alleen, ik word geleid door leegte, volg mij.

Mijn eigen meester, ik heb al veel gedaan.

Vergeef me Heer.

Ik ben hier alleen, ik word geleid door leegte, volg mij.

Mijn eigen meester, ik heb al veel gedaan.

Geknecht door de duisternis, nu is het mijn beurt

Tussen de armoedige wolkenkrabbers boeiende vlucht.

Zoon, zoon zonder vader naar voren.

Stil geschoten vanuit de spiegel, de tijd verstrijkt.

De piano speelt mijn verdriet in de hoek.

Mensen versluierden wanhoop.

De aarde was stil tussen de fragmenten van zijn,

Ik heb met niemand medelijden, dit is de muziek van spiegels.

Op de grijze muren zijn gebaren van een stille taal,

Rechts en links raakt een warme hand een koud lichaam aan.

Zoon, wat heb je gedaan.

Eenden keren tegen de middag terug naar de vijver,

Ik ging dagenlang nergens heen,

Deze zelfkastijding werpt voor mij vruchten af,

Een suïcidale ommekeer, rook in de ringen.

Refrein:

Ik ben hier alleen, ik word geleid door leegte, volg mij.

Mijn eigen meester, ik heb al veel gedaan.

Vergeef me Heer.

Ik ben hier alleen, ik word geleid door leegte, volg mij.

Mijn eigen meester, ik heb al veel gedaan.