Эллада - TRUEтень

Припев:

Где-то теплыми волнами шумела Эллада.

А у нас, тут, красный снег за шиворот падал.

Мне это надо?

Надо давить их — гадов;

Соберется это «Озеро» и даст осадок.

Мы делаем то, что разносит тазики нах*й,

Выли люди, как собаки и плакала плаха.

Бездорожьем огибая дорожные знаки,

Валим эти композиции не для уха всякого.

Под самое сердце втыкаю эти стрелы.

Мы живем, как говорим;

говорим, как делаем.

Эти хворые дворы дадут оттенок серый,

Рука рисует чью-то боль на старом холсте.

Следы от стоптанных сапог на земле мерзлой,

Глаза искали свой чертог на этом небе звездном.

Ну, какой же я тебе браток, я — твой отец крестный.

Стирали руки об бетон мы, но не было слез.

Железные канаты завязаны в петли,

Я жить с рождения надежду в душе теплил.

Эти гремлены в погонах и ночью не дремлют.

Устало ноги волоку по холодной земле.

Тут, ложили поперек и ложили рядами.

Всем пох*й, и заслуги твои и медали.

Люди плакали молясь, люди рыдали.

Снова приходила в дом чей-то тихо беда.

Пускай течение уносит туда, где экватор.

Я вернул бы эту жизнь, но не вернул задаток.

Снова тучи, снова хмуро, заказы закатом.

Потерялся среди стен и заплутал в датах.

Они учили нас годами, у них семинары.

А я, снова че-то прячу в пиджаке старом.

Жизнь — не подарок;

паря, вруби фары!

Тут не выпустить бы дух, не отпустить пар.

К металлической решетке языком примерзну,

На свободу мы выходим, как в открытый космос.

Уже поздно, Вася, делать взгляд грозный,

Если на кулак мотают твой облезлый хвост.

Припев:

Где-то теплыми волнами шумела Эллада.

А у нас, тут, красный снег за шиворот падал.

Мне это надо?

Надо давить их — гадов;

Соберется это «Озеро» и даст осадок.

Refrein:

Ergens brulde Hellas met warme golven.

En hier, hier, viel rode sneeuw langs de kraag.

Ik heb het nodig?

We moeten ze verpletteren - reptielen;

Dit "meer" zal zich verzamelen en een neerslag geven.

We doen wat de f*ck-bassins opblaast,

Mensen huilden als honden en het hakblok huilde.

Off-road buigen rond verkeersborden,

We brengen deze composities niet voor ieders oor.

Ik steek deze pijlen onder het hart.

We leven zoals we spreken;

we zeggen hoe we het doen.

Deze ziekelijke werven zullen een grijstint geven,

Een hand tekent iemands pijn op een oud doek.

Sporen van versleten laarzen op bevroren grond,

De ogen zochten naar hun kamer in deze sterrenhemel.

Wel, wat voor soort broer ben ik voor jou, ik ben je peetvader.

We waste onze handen op beton, maar er waren geen tranen.

IJzeren touwen zijn in lussen gebonden,

Sinds mijn geboorte heb ik hoop in mijn ziel verwarmd.

Deze rammelen in uniform en slapen 's nachts niet.

Ik sleep mijn voeten vermoeid over de koude grond.

Hier, ga liggen en lig in rijen.

Fuck iedereen, en je verdiensten en medailles.

Mensen huilden, baden, mensen huilden.

Weer kwamen stilletjes problemen bij iemand thuis.

Laat de stroming je naar de evenaar brengen.

Ik zou dit leven teruggeven, maar ik heb de aanbetaling niet teruggegeven.

Weer wolken, weer somber, orders voor zonsondergang.

Verloren tussen de muren en verloren in de data.

Ze hebben ons jarenlang lesgegeven, ze hebben seminars.

En ik verstop weer iets in een oud jasje.

Het leven is geen geschenk;

man, doe de lichten aan!

Er zou geen sprake zijn van het afblazen van de geest, geen stoom afblazen.

Ik zal mijn tong aan een metalen rooster bevriezen,

We gaan de vrijheid in, zoals de ruimte in.

Het is te laat, Vasya, om er dreigend uit te zien,

Als je sjofele staart bij de vuist kwispelt.

Refrein:

Ergens brulde Hellas met warme golven.

En hier, hier, viel rode sneeuw langs de kraag.

Ik heb het nodig?

We moeten ze verpletteren - reptielen;

Dit "meer" zal zich verzamelen en een neerslag geven.