Давай назад - TRUEтень

Первый Куплет:

А бля… мне похуй бури и грозы,

Меня шлюха удержит орально.

И я объявленный снова в розыск,

Уже месяц как в федеральном.

Еще в юности по наклонной,

Свой давно уже сделал выбор.

На прослушке звонки, телефоны,

Снова я из алтая выбыл.

И опять блядь опрос соседей,

К маме снова ночные визиты,

Как всегда день один в карете мы,

А потом в битерик закрыты,

Позабытым бы там не остаться.

Да чтоб мама всегда живая.

И опять наш конар нам панцире.

Память прошлого оживает.

Припев:

Эй водила давай назад,

Мусора чтоб не взяли след,

Даже днем мне темно в глазах,

Мне нахуй не нужен свет.

Второй Куплет:

Робиковый костюм хебешный,

Меня в буре согреет в стужу,

Под замка металлический скрежет,

В пять утра окажусь разбуженный.

Год за годом одно и тоже,

Тут сценарий до дыр зашаркан,

С комментариями не положено.

Толстый мусор срывает шторки.

А кто-то скажет моя Роизя,

А не стану ее патриотом.

С малых лет и до взрослой лысины,

Проживаю в каком-то болоте.

Безнадежно больной и хмурый,

Одинокую встречу старость.

Каша сечка, Васек покурим,

Все что в памяти нашей осталось.

Припев:

Эй водила давай назад,

Мусора чтоб не взяли след,

Даже днем мне темно в глазах,

Мне нахуй не нужен свет.

Eerste couplet:

Fuck... geef geen fuck om stormen en onweersbuien,

Een hoer houdt me oraal vast.

En ik sta weer op de gezochte lijst,

Het is een maand geleden dat ik in de federale dienst ben geweest.

Zelfs in mijn jeugd, bergafwaarts,

Ik heb mijn keuze al lang geleden gemaakt.

Op telefoongesprekken, telefoons,

Opnieuw viel ik uit Altai.

En nogmaals, een verdomde poll van buren,

Nachtbezoeken aan mama weer,

Zoals altijd zitten we op een dag in de koets,

En toen sloten ze de klopper,

Vergeten zou daar niet blijven.

Ja, zodat mama altijd leeft.

En nogmaals, onze konar is onze schelp.

De herinnering aan het verleden komt tot leven.

Refrein:

Hé, laten we teruggaan

Vuilnis om geen spoor te vinden,

Zelfs overdag is het donker in mijn ogen,

Ik heb verdomme geen licht nodig.

Tweede couplet:

Hebesh-jas,

In de storm zal het me verwarmen in de kou,

Onder het kasteel, een metalen rammelaar,

Om vijf uur 's ochtends word ik gewekt.

Jaar na jaar hetzelfde

Hier wordt het script tot gaten geschud,

Opmerkingen zijn niet toegestaan.

Dikke brokstukken scheuren de gordijnen.

En iemand zal mijn Roiza zeggen,

Ik zal haar patriot niet worden.

Van kaalheid bij kinderen tot volwassen,

Ik woon in een soort moeras.

Hopeloos ziek en somber,

Eenzame ontmoeting met ouderdom.

Pap gesneden, Vasek rook,

Dat alles blijft in onze herinnering.

Refrein:

Hé, laten we teruggaan

Vuilnis om geen spoor te vinden,

Zelfs overdag is het donker in mijn ogen,

Ik heb verdomme geen licht nodig.