Беды Не Видел - TRUEтень

Ё-ё!

Ё!

AzimutZvuk!

Да!

А я, чуял запах денег и запах крови,

Мне по*уй — виски с колой или джин-тоник.

Когда я мерз в тюремной камере, так и не понял,

Равнобедренный ли в ней был прямоугольник.

И пускай я день в карете, а тень в корвете,

Но я с детства не бросаю слова на ветер.

Со свободы пару грамм прилетит в конверте.

Наша вертится планета, и мы ее вертим.

Ты по своей жизни — майор, я по своей — полковник.

Помню, урки говорили: будущее в скромных.

Помню, низко облака так, и на сердце грусть.

Уводили мусора, я обещал вернуться к тебе.

Детство босоногое, творил веселье.

Помню первую любовь, первое похмелье.

Бои первой крови;

жили, как умели.

Время сплетало мои дни в месяца недели.

Припев:

Копейка медная с горы покатится звонко,

Меня в бараке согревала мацаная шконка.

А мы подумать не могли, что всё кончится быстро,

От пионерского костра в небо взмывали искры.

Копейка медная с горы покатится звонко,

Меня в бараке согревала мацаная шконка.

А мы подумать не могли, что всё кончится быстро,

От пионерского костра в небо взмывали искры.

Выстрел порвет туман и развеет муть, брызги,

Камнем упал, он упал на грудь с визгом.

У проходной тормознет ворон,

Дальше — запутанный сценарий: колючки, заборы.

А где-то плакала гитара и грустили люди,

Каждый что-то вспоминал, чего уже не будет.

Одела осень в золотое пустые дворы,

С первого срока я откинулся и сел вторым.

Снова к разбитому корыту, *ля, мне вломы.

Мы со времен Социализма шевелим камыш.

Снова какая-то дилемма, барыга — Румын.

Сейчас приедет моя крыша, слышь — это мы.

А годы быстро пролетают, забываем все мы.

А я, с улыбкой вспоминаю, когда был зеленым.

Я помню прошлое моё — не всё в нем беда.

Не знает счастия босяк, кто беды не видал!

Припев:

Копейка медная с горы покатится звонко,

Меня в бараке согревала мацаная шконка.

А мы подумать не могли, что всё кончится быстро,

От пионерского костра в небо взмывали искры.

Копейка медная с горы покатится звонко,

Меня в бараке согревала мацаная шконка.

А мы подумать не могли, что всё кончится быстро,

От пионерского костра в небо взмывали искры.

Копейка медная с горы покатится звонко,

Меня в бараке согревала мацаная шконка.

А мы подумать не могли, что всё кончится быстро,

От пионерского костра в небо взмывали искры.

Haar!

Hé!

AzimutZvuk!

Ja!

En ik, ik rook de geur van geld en de geur van bloed,

Ik geef geen fuck om whisky en cola of gin-tonic.

Toen ik bevroor in een gevangeniscel, begreep ik het niet

Was het een gelijkbenige rechthoek?

En laat me een dag in een koets zitten, en een schaduw in een korvet,

Maar sinds mijn kinderjaren heb ik geen woorden tegen de wind gegooid.

Vanuit vrijheid komen er een paar gram in een envelop.

Onze planeet draait, en wij draaien haar.

Jij bent een majoor in je leven, ik ben een kolonel in het mijne.

Ik weet nog dat de urken zeiden: de toekomst ligt in de nederigen.

Ik herinner me hoe laag de wolken zijn, en er is verdriet in mijn hart.

Ze hebben het afval weggehaald, ik heb beloofd bij je terug te komen.

Jeugd op blote voeten, plezier gemaakt.

Ik herinner me mijn eerste liefde, mijn eerste kater.

Gevechten van het eerste bloed;

leefden zo goed ze konden.

De tijd verweefde mijn dagen in maanden van de week.

Refrein:

Een koperen stuiver zal luid van de berg rollen,

Ik werd in de kazerne verwarmd door een matsana-rek.

En we konden niet denken dat alles snel zou eindigen,

Vanuit het pioniersvuur schoten vonken de lucht in.

Een koperen stuiver zal luid van de berg rollen,

Ik werd in de kazerne verwarmd door een matsana-rek.

En we konden niet denken dat alles snel zou eindigen,

Vanuit het pioniersvuur schoten vonken de lucht in.

Het schot zal de mist breken en de troebelheid, spray,

Hij viel als een steen, hij viel met een gil op zijn borst.

Een raaf vertraagt ​​bij het controlepunt,

Het volgende is een verwarrend scenario: doornen, hekken.

En ergens huilde een gitaar en waren mensen verdrietig,

Iedereen herinnerde zich iets dat niet meer zal zijn.

Geklede herfst in gouden lege werven,

Vanaf het eerste semester leunde ik achterover en ging als tweede zitten.

Weer naar de gebroken trog, * la, breek me.

We verplaatsen riet sinds de dagen van het socialisme.

Nogmaals, een soort dilemma, vent - Roemeens.

Nu komt mijn dak, luister - wij zijn het.

En de jaren vliegen snel voorbij, vergeten we allemaal.

En ik herinner me met een glimlach toen ik groen was.

Ik herinner me mijn verleden - niet alles erin is een ramp.

De zwerver die geen problemen heeft gezien, kent geen geluk!

Refrein:

Een koperen stuiver zal luid van de berg rollen,

Ik werd in de kazerne verwarmd door een matsana-rek.

En we konden niet denken dat alles snel zou eindigen,

Vanuit het pioniersvuur schoten vonken de lucht in.

Een koperen stuiver zal luid van de berg rollen,

Ik werd in de kazerne verwarmd door een matsana-rek.

En we konden niet denken dat alles snel zou eindigen,

Vanuit het pioniersvuur schoten vonken de lucht in.

Een koperen stuiver zal luid van de berg rollen,

Ik werd in de kazerne verwarmd door een matsana-rek.

En we konden niet denken dat alles snel zou eindigen,

Vanuit het pioniersvuur schoten vonken de lucht in.