Swift Escape - Treebeard

Unconscious contortion of values

A tangible depiction of what we’d all assumed to be the truth

The quest for a constant only spells out an end

As her tears crash on distant shores

If only I could be so grossly incandescent

(Heavy with an indelible sense of vanity)

Your delicate face in the fading light

(Escape from the rain by way of the secret stair)

As we experience

A black wizard’s waltz

The allure of dawn pushes us forward

With the promise of the world’s end

Looming over our heavy heads

We will retreat from the land of the impure

Make your way down from a window to the west

We’ll go on your mark

The slightest whisper will mask our escape

Won’t you take my hand?

Take my hand on a moonlit flight

On the path of the wind

Promise me

(If only I could be so grossly incandescent)

You won’t look back

If I fall behind

Take all that I have taught you

(Your delicate face in the fading light)

And use it for the good of all man

Side by side the world has turned to dust before our eyes

(The only way to save you)

Fallen short and taken by the storm

(The drops of rain turn to glass)

There is no other

That’s just how I feel about love

Onbewuste verdraaiing van waarden

Een tastbare weergave van wat we allemaal voor de waarheid hadden aangenomen

De zoektocht naar een constante geeft alleen een einde aan

Terwijl haar tranen neerstorten op verre kusten

Kon ik maar zo enorm gloeiend zijn

(Zwaar met een onuitwisbaar gevoel van ijdelheid)

Je delicate gezicht in het vervagende licht

(Ontsnap aan de regen via de geheime trap)

Zoals we ervaren

Een zwarte tovenaarswals

De aantrekkingskracht van de dageraad duwt ons vooruit

Met de belofte van het einde van de wereld

Boven onze zware hoofden opdoemen

We zullen ons terugtrekken uit het land van de onzuiveren

Baan je een weg naar beneden vanuit een raam naar het westen

We gaan je doel na

Het minste gefluister zal onze ontsnapping maskeren

Wil je mijn hand niet pakken?

Neem mijn hand op een maanverlichte vlucht

Op het pad van de wind

Beloof me

(Als ik maar zo enorm gloeiend kon zijn)

Je kijkt niet achterom

Als ik achterloop

Neem alles wat ik je heb geleerd

(Je tere gezicht in het vervagende licht)

En gebruik het voor het welzijn van alle mensen

Zij aan zij is de wereld voor onze ogen in stof veranderd

(De enige manier om je te redden)

Te kort gevallen en door de storm genomen

(De regendruppels veranderen in glas)

Er is geen ander

Dat is precies hoe ik over liefde denk