Alle anime perse - Tre Allegri Ragazzi Morti

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Figlia di quel ragazzo che nessuno ha visto più

Passato vent’anni fa e non tornato ancora

Si divertì con sua madre come sapeva fare

Lasciandola addormentata a sorridere e a sognare

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Silenziosa come la neve, bianca come la luna

La pelle di sua madre gli occhi di suo papà

L’uomo che non ha conosciuto sul quale fantasticare

Un capitano o un pilota l’avrebbe voluto incontrare

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Compiuti quattordici anni un uomo arrivò dalla strada

La prese in mezzo all’erba a qualche metro dal mare

Prima un po' di paura, poi un fremito e si lasciò andare

Con un uomo senza nome che le insegnò a baciare

Come arrivato partì senza mai piu tornare

Lei lo aspettò dritta in piedi, fra la strada e il mare

Si disperava perché aveva sempre fame

Dei baci che non trovava piu e che erano come il pane

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Di storie come queste ne ho da raccontare

Che questa notta nera faremo passare

E passerà la guerra e passerà la fame

E il deserto di ragioni che ci hanno dato d’attraversare

Di storia come questa ne ho da raccontare

Se mi vuoi ascoltare

Se mi vuoi ascoltare…

Aveva sempre fame

Dei baci che non trovava più

E che erano come il pane

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Alle anime perse dovremmo dare un tetto

Ai corpi senza pace offro il mio letto

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Dochter van die jongen die niemand meer heeft gezien

Twintig jaar geleden geslaagd en nog niet terug

Hij had plezier met zijn moeder zoals hij wist hoe het moest

Haar glimlachend en dromend in slaap latend

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Stil als sneeuw, wit als de maan

De huid van zijn moeder, de ogen van zijn vader

De man die niet heeft gekend om over te fantaseren

Een kapitein of een piloot had hem graag ontmoet

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Op veertienjarige leeftijd kwam er een man van de straat

Hij nam het in het gras een paar meter van de zee

Eerst een beetje angst, toen een huivering en hij liet zich gaan

Met een niet nader genoemde man die haar leerde kussen

Toen hij aankwam, vertrok hij zonder ooit terug te keren

Ze wachtte tot hij rechtop stond, tussen de weg en de zee

Hij was wanhopig omdat hij altijd honger had

Kussen die hij niet meer kon vinden en die als brood waren

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Ik heb dit soort verhalen te vertellen

We laten deze zwarte nacht voorbij gaan

En de oorlog zal voorbij gaan en de honger zal voorbij gaan

En de woestijn van redenen die ze ons gaven om over te steken

Ik heb zo'n verhaal te vertellen

Als je naar me wilt luisteren

Als je naar me wilt luisteren...

Hij had altijd honger

Kusjes die hij niet meer kon vinden

En dat ze waren als brood

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan

Voor verloren zielen zouden we een dak moeten geven

Aan de rusteloze lichamen bied ik mijn bed aan