Silver Ships Of Andilar - Townes Van Zandt

Of those that sailed the silver ships

From Andilar I am the last

The deeds that rang our youthful dreams

It seems shall go undone

North for the shores of Valinor

Our bows and crimson sails were made

Our captains were strong, our lances long

And our liege the holy king

The hills did turn from green to blue

And vanish as on the decks we watched

But every thought in that noble company

Was forward bound

To the lifeless plains of Valinor

Where reigns the dark and frozen one

And with tongues afire and glorious eyes

We pledged our mission be The clime from mild to bitter ran

The wind from fair to fierce did blow

Oath and prayer did turn to thoughts

Of homes left far behind

Longed every man for some glimpse of land

And the host that did await us there

But each new day brought only a sea

And sky of ice and gray

Thanks give no word can drag you through

Those endless weeks our ships did roll

Thanks give you cannot see those sails

And faces bleach and draw

Ice we drank and leather did chew

For the oceans are unwholesome there

The dead that slid into the seas

Did freeze before our eyes

Then a wind did fling the ships apart

Each one to go her separate way

The sky did howl, the hull did groan

For how long I do not know

And what men were left when the winds had ceased

Grew dull and low of countenance

For soldiers denied their battle plain

On comrades soon must turn

So one by one we died alone

Some by hunger, some by steel

Bodies froze where they did fall

Their souls unsanctified

Until only another and I were left

Then just before his flame did fail

We shone ourselves brothers-in-arms

To serve the holy king

Perhaps this shall reach Andilar

Although I know not how it can

For once again he’s hurled his wind

Upon the silver prow

But if it should my words are these

Arise young men fine ships to build

And set them north for Valinor

'Neath standards proud as fire

Van degenen die op de zilveren schepen zeilden

Van Andilar ben ik de laatste

De daden die onze jeugddromen deden rinkelen

Het lijkt erop dat het ongedaan zal worden gemaakt

Noord naar de oevers van Valinor

Onze bogen en karmozijnrode zeilen zijn gemaakt

Onze kapiteins waren sterk, onze lansen lang

En onze leenheer de heilige koning

De heuvels veranderden van groen in blauw

En verdwijnen als op de decks die we hebben bekeken

Maar elke gedachte in dat nobele gezelschap

Was voorwaarts gebonden

Naar de levenloze vlaktes van Valinor

Waar regeert de donkere en bevroren?

En met brandende tongen en glorieuze ogen

We hebben onze missie beloofd: The clime from mild to bitter run

De wind van redelijk tot fel waaide

Eed en gebed veranderden in gedachten

Van huizen die ver zijn achtergelaten

Verlangde elke man naar een glimp van het land

En de gastheer die ons daar opwachtte

Maar elke nieuwe dag bracht slechts een zee

En een hemel van ijs en grijs

Bedankt, geen woord kan je erdoorheen slepen

Die eindeloze weken rolden onze schepen

Bedankt, je kunt die zeilen niet zien

En gezichten bleken en tekenen

IJs dat we dronken en leer kauwde

Want de oceanen zijn daar ongezond

De doden die in de zeeën gleden

Bevroren voor onze ogen

Toen wierp een wind de schepen uit elkaar

Ieder om haar eigen weg te gaan

De lucht huilde, de romp kreunde

Hoe lang weet ik niet

En wat er nog over was als de wind was gaan liggen?

Werd saai en neerslachtig

Voor soldaten die hun slagveld hebben ontzegd

Op kameraden moet binnenkort afslaan

Dus één voor één stierven we alleen

Sommige door honger, andere door staal

Lichamen bevroor waar ze vielen

Hun zielen ongeheiligd

Totdat alleen een ander en ik over waren

Toen, net voordat zijn vlam faalde

We schenen onszelf als wapenbroeders

Om de heilige koning te dienen

Misschien zal dit Andilar bereiken

Hoewel ik niet weet hoe het kan

Voor de zoveelste keer heeft hij zijn wind geslingerd

Op de zilveren boeg

Maar als het mijn woorden moeten zijn,

Sta jonge mannen op, mooie schepen om te bouwen

En zet ze naar het noorden voor Valinor

'Neath-normen zo trots als vuur'