Beyond My Reach - Tony Levin

The orange sun that warmed our day

becomes an oval as it sinks into the bay

we used to marvel at how fast it slips away

without a fight, so comes the night

So come the waves across the sand

so came the tides of time

erasing what we’d planned

and now the wind tugs at these letters in my hand

the ones held tight against the night

Against the future looming like a cliff above me

against the memories colliding below

the hardest lesson that this tide is washing over me

comes a time in life the only peace we’ll know

is letting go

And so this day gives in to night

across the bay the clouds go scudding out of sight

Like us the sky clings to it’s memories of light

but carries on when light is gone

I’ve scanned these words for what they teach

and now I close my eyes to see behind the speech

I let your letters fly like seagulls from the beach

they float away, beyond the bay

beyond my reach

De oranje zon die onze dag verwarmde

wordt een ovaal als het in de baai zakt

we verwonderden ons er altijd over hoe snel het wegglijdt

zonder ruzie, dus komt de nacht

Dus kom de golven over het zand

dus kwamen de getijden van de tijd

wissen van wat we hadden gepland

en nu trekt de wind aan deze letters in mijn hand

die stevig vastgehouden tegen de nacht

Tegen de toekomst die als een klif boven me opdoemt

tegen de herinneringen die hieronder botsen

de moeilijkste les die dit tij over me heen spoelt

komt er een tijd in het leven de enige vrede die we zullen kennen

laat los

En dus geeft deze dag toe aan de nacht

aan de overkant van de baai drijven de wolken uit het zicht

Net als wij klampt de lucht zich vast aan zijn herinneringen aan licht

maar gaat door als er geen licht meer is

Ik heb deze woorden gescand op wat ze leren

en nu sluit ik mijn ogen om achter de toespraak te kijken

Ik laat je brieven vliegen als zeemeeuwen van het strand

ze drijven weg, voorbij de baai

buiten mijn bereik