Nyckeln till dej - Tomas Ledin

Det finns såmycket

Som vi borde säga

Såmånga tankar

Men ingenting blir sagt

Visst pratar vi du og jag

Vi kan tala om nästan vad som helst

Om hva andra gjör og borde ha gjort

Men sälan et ord om oss två

Jag undrar vad det beror på

Hur kommer det sej

At vi inta kan nåvarann

Vi sitter här

I vår nykjöpta lägenhet

Och talar förbi varann

I TV: ns kalla ljus

Vi får tiden att gå

Gjenom behagliga och smidiga undvikanden

Men till slut kommer nog frågorna

och tränger sig på

Jag undrar vad det beror på

Hur kommer det sej

At vi inta kan nåvarann

Var är orden som förde oss samman

Var är blicken som upnade sin själ

Var är ljusten som fick oss at älska

Var är kjänslorna jag minns såväl

Kan jag inte lyssna

Har jag förbundna ögonen

Har min tunga övergivit mej

Har jag tappat nyckeln

Nyckeln till dej

Du har ett leende

Ingen kan le som du

Det blåser bort alla tvivel

Alla frågor jag har

Ditt leende är som en svalkande salva

Som lindrar för stunden

Men sen kommer den olbjudna tomheten

Krypande ändå

Jag undrar vad det beror på

Hur kommer det sej

At vi inta kan nåvarann

Var är orden som förde oss samman

Var är blicken som upnade sin själ

Var är ljusten som fick oss at älska

Var är kjänslorna jag minns såväl

Kan jag inte lyssna

Har jag förbundna ögonen

Har min tunga övergivit mej

Har jag tappat nyckln

Nyckeln till dej

Jag äter lunch ibland

Med en gammel kärlek

Hon ringer och vi möts

Det kan gåmånader

Innan hon hör av mej

Men vi kan tala om alt

Var är orden som förde oss samman

Var är blicken som upnade sin själ

Var är ljusten som fick oss at älska

Var är kjänslorna jag minns såväl

Kan jag inte lyssna

Har jag förbundna ögonen

Har min tunga övergivit mej

Har jag tappat nyckeln

Nycklen till dej

Er is zo veel

Zoals we zouden moeten zeggen

Zoveel gedachten

Maar er wordt niets gezegd

Natuurlijk hebben we het tegen jou en mij

We kunnen over bijna alles praten

Over wat anderen doen en hadden moeten doen

Maar verzegel een woord over ons tweeën

Ik vraag me af waar het van afhangt

Hoe is het?

Dat we het heden kunnen nemen

We zitten hier

In ons nieuw gekochte appartement

En langs elkaar heen praten

In het koude licht van de tv

We krijgen de tijd om te gaan

Door prettige en flexibele vermijdingen

Maar uiteindelijk zullen de vragen waarschijnlijk komen

en dringt binnen

Ik vraag me af waar het van afhangt

Hoe is het?

Dat we het heden kunnen nemen

Waar zijn de woorden die ons samenbrachten?

Waar is de blik die zijn ziel opende?

Waar is het licht dat ons deed liefhebben?

Waar zijn de gevoelens die ik me ook herinner

ik kan niet luisteren

Ik heb mijn ogen dicht

Heeft mijn tong me in de steek gelaten?

Ben ik de sleutel kwijt?

De sleutel voor jou

Je hebt een glimlach

Niemand kan lachen zoals jij

Het blaast alle twijfel weg

Alle vragen die ik heb

Je glimlach is als een verkoelende zalf

Wat het moment verlicht

Maar dan komt de ongenode leegte

Hoe dan ook sluipend

Ik vraag me af waar het van afhangt

Hoe is het?

Dat we het heden kunnen nemen

Waar zijn de woorden die ons samenbrachten?

Waar is de blik die zijn ziel opende?

Waar is het licht dat ons deed liefhebben?

Waar zijn de gevoelens die ik me ook herinner

ik kan niet luisteren

Ik heb mijn ogen dicht

Heeft mijn tong me in de steek gelaten?

Ben ik de sleutel kwijt?

De sleutel voor jou

Ik lunch soms

Met een oude liefde

Ze belt en we ontmoeten elkaar

Het kan maanden duren

Voordat ze van me hoort

Maar we kunnen over alles praten

Waar zijn de woorden die ons samenbrachten?

Waar is de blik die zijn ziel opende?

Waar is het licht dat ons deed liefhebben?

Waar zijn de gevoelens die ik me ook herinner

ik kan niet luisteren

Ik heb mijn ogen dicht

Heeft mijn tong me in de steek gelaten?

Ben ik de sleutel kwijt?

De sleutel voor jou